Γεννήθηκε στον Βόλο το 1923 και ήταν γιος του Ιωάννη Γραμματίδη, πρόσφυγα από την Μικρά Ασία και της Ιφιγένειας Κάπελμαγερ με καταγωγή από την Γερμανία. Αφού περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λάρισα, εγγράφηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών (1941), από την οποία και αποφοίτησε.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση ως μέλος του ΕΔΕΣ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Παράλληλα εξέδιδε την στρατιωτική εφημερίδα «Κένταυρος» από τις γραμμές του πολεμικού μετώπου. Το δερματόδετο αρχείο τού «Κένταυρου» έχει δωρισθεί από τον γιό του Γιάννο Γραμματίδη στο ιστορικό αρχείο τού ΓΕΣ.
Μετά την απόλυσή του εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ως αρχισυντάκτης της ημερήσιας εφημερίδας «Ημερήσιος Κήρυξ» και ως εκδότης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Νέον Βήμα», υπήρξε δε ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων με το ψευδώνυμο «Τάκης Αθανάσαινας».
Το δερματόδετο αρχείο τού «Νέου Βήματος» μαζί με ιστορικούς χάρτες της Ελλάδας και προσωπικά του αντικείμενα, παράσημα, έγγραφα και προσωπικά του αντικείμενα έχουν δωρισθεί από τούς γιούς του Γιάννο και Στρατή Γραμματίδη στην Δημοτική Βιβλιοθήκης Λάρισας. Υπήρξε ιδρυτής τής Πανελλήνιας Ένωσης Παλαιών Πολεμιστών τού Ν. 751 με αριθμό ταυτότητας 1.
Το 1985 ίδρυσε την «Ένωση των εν Αθήναις Λαρισαίων», διατελώντας πρόεδρός της μέχρι το 1995, οπότε ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος.
Επίσης προχώρησε στην έκδοση πολλών βιβλίων με αναμνήσεις, ντοκουμέντα, ομιλίες και άρθρα του όπως Συνεντεύξεις και Άρθρα, Αγορεύσεις 1958-1967 και 1974-1983, 150 χρόνια ελληνικού κοινοβουλευτικού βίου, «ΤΡΑΓΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ – Γεγονότα και Πρόσωπα» το οποίο αφορά την ελληνική ιστορία των ετών 1940 – 1975 καθώς και «η παλιά Λάρισα», που αφορά στην ιστορία της πρωτεύουσας της Θεσσαλίας και, τέλος, «Η ζωή μου όλη» όπου αφηγείται την ίδια του την ζωή.
Έχει τιμηθεί με τον Χαλκούν Σταυρό, τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Παναγίου Τάφου από τον Πατριάρχη κ. Διόδωρο για τις υπηρεσίες του στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, με το Μετάλλιο της Φανέλας τού Στρατιώτη, με το Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945, με το Μετάλλιο αντίστασης κατά τής Δικτατορίας 1967-1974, μέ το Μετάλλιο της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, καθώς και με παράσημα από τον Δήμο Λαρίσης, την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης. Επίσης έχει βραβευθεί από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και τη Διεθνή Αμνηστία. Στη Λάρισα υπάρχει πλατεία Χρήστου Γραμματίδη ενώ το 2005 η Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Λαρίσης του απένειμε τιμητική πλακέτα για το σύνολο της προσφοράς του. Τέλος, τού έχουν απονεμηθεί Έπαινοι από διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές Ενώσεις. Υπήρξε ενεργό μέλος τής Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 2008. Ήταν νυμφευμένος με την Ιουλία Βαλάκη και είχαν αποκτήσει δύο γιους, τον Γιάννο και τον Στρατή.
Πολιτική σταδιοδρομία
Ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση εκλεγόμενος δημοτικός σύμβουλος (1954) Λάρισας και εν συνεχεία νομαρχιακός σύμβουλος (1955 – 1958). Το 1958 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με την ΕΡΕ συγκεντρώνοντας τους περισσότερους σταυρούς στην εκλογική περιφέρεια της Λάρισας. Επανεξελέγη πάλι πρώτος το 1961 με την ΕΡΕ. Διαγραφείς από την ΕΡΕ λόγω της θέσης του ότι είναι εθνική ανάγκη να στηριχθεί ο σχηματισμός κυβέρνησης από την Ένωση Κέντρου, κλήθηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου να στελεχώσει την Ένωση Κέντρου με την οποία εξελέγη πρώτος βουλευτής τού Νομού Λαρίσης το 1963 και 1964. Αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αποστασία στηρίζοντας μέχρι το τέλος τον Γέρο της Δημοκρατίας μέχρι τον θάνατό του οπότε και διετέλεσε μέλος της τιμητικής φρουράς στο παρεκκλήσι τού Μητροπολιτικού ναού στην Αθήνα.
Με την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών διέκοψε από την πρώτη μέρα την έκδοση τής εφημερίδας του σε ένδειξη διαμαρτυρίας αφού κλήθηκε να αρθρογραφήσει υπέρ της Χούντας και το αρνήθηκε, ενώ λίγους μήνες αργότερα φυλακίστηκε λόγω της εμπλοκής του στο αντικίνημα τού τ. Βασιλέως Κωνσταντίνου, μετήχθη στην Αθήνα και τού απαγορεύθηκε η επάνοδος στη Λάρισα. Υπήρξε επίσης μέλος της πρώτης οργανωτικής επιτροπής πολιτικών προσωπικοτήτων κατά της Χούντας.
Μετά την πτώση της Χούντας συμμετείχε στις εκλογές τού 1974 εκλεγόμενος βουλευτής Λαρίσης με την Ένωση Κέντρου Νέες Δυνάμεις επανεκλεγόμενος το 1977 με τη Νέα Δημοκρατία Στην Κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη διετέλεσε υφυπουργός Γεωργίας.
Ο Χρήστος Γραμματίδης υπήρξε από τούς δραστηριότερους βουλευτές τού Ελληνικού Κοινοβουλίου με πληθώρα ομιλιών σχετικών με μεγάλα θέματα τής οικονομίας, τής κοινωνίας, τού αγροτικού τομέα, της εκπαίδευσης και των υποδομών. Αφιέρωσε την ζωή του στην εξυπηρέτηση τού Νομού Λαρίσης και των κατοίκων του έχοντας βοηθήσει στην δημιουργία έργων υποδομής όπως δρόμους, γέφυρες, εγγειοβελτιωτικά έργα κ.ά. σε δήμους και κοινότητες τού Νομού κι έχοντας διαθέσει πολλά κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για την ανέγερση σχολείων, εκκλησιών αγροτικών και κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων αλλά και για την ενίσχυση ευαγών ιδρυμάτων και κοινωνικών και πολιτιστικών σωματείων τού Νομού Λαρίσης.
Ο Χρήστος Γραμματίδης, Τάκης για τούς φίλους του, πέθανε φτωχός αφού αφιέρωσε όλη του την μικρή περιουσία στην άσκηση υγιούς και ανιδιοτελούς πολιτικής.
Η τελευταία του κατοικία βρίσκεται στο Νέο Κοιμητήριο Λάρισας ανάμεσα σε αγαπημένους του φίλους και δίπλα στην τελευταία κατοικία της συζύγου του Ιουλίας ή Λίτσας Γραμματίδη και τού ανιψιού του Χρήστου Ε. Γραμματίδη.
Διαβάστε επίσης
