Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα, στη συνοικία της Ανθούπολης. Το 2010 μετακόμισε στην Αθήνα για σπουδές ιστορίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στην πρωτεύουσα βίωσε τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς που προκαλούσε η πρωτόγνωρη, τότε, οικονομική κρίση και ήρθε σε επαφή με τα κοινωνικά κινήματα της περιόδου, κάτι που ήταν καθοριστικό για τη μετέπειτά πορεία του.
Συνέχισε στο ίδιο πανεπιστήμιο τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με έμφαση στην ευρωπαϊκή ιστορία. Σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, με κύριο ερευνητικό ενδιαφέρον την ιστορία της εργασίας, ερευνώντας τις εργασιακές σχέσεις που αναπτύχθηκαν μεταξύ των Ελληνορθόδοξων πληθυσμών και της Βρετανικής Δύναμης της Θεσσαλονίκης, κατά την κατοχή της Μακεδονίας από τη Στρατιά της Ανατολής, στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Από τις αρχές τους 2015 ζει και εργάζεται μόνιμα στη Λάρισα.
Ασχολείται ενεργά με την προφορική ιστορία, έχοντας διεξάγει δεκάδες συνεντεύξεις στην πόλη και στον νομό της Λάρισας με το ιστορικό/εθνογραφικό ντοκιμαντέρ, καθώς και με την ιστορική επιμέλεια εκθέσεων. Εργάζεται στο Ινστιτούτο Ανάπτυξης Επιχειρηματικότητας, στον τομέα της προετοιμασίας και υποβολής ευρωπαϊκών προγραμμάτων, κάτι που αγαπά πολύ.
Κύριο μέλημα των παρεμβάσεών του σε τοπικό επίπεδο, στο επίπεδο της πόλης και του νομού μας είναι να απαγκιστρώσει, όπως αναφέρει, το πως γράφουμε και αφηγούμαστε την ιστορία από ορισμένα καλά εδραιωμένα στερεότυπα: το να μην κάνουμε ιστορία νομιμοποιητικά, με σκοπό να δικαιώσουμε κάποια πλευρά, αλλά με σκοπό να κατανοήσουμε τις κοινωνικές διεργασίες που οδήγησαν σε συγκεκριμένα ιστορικά φαινόμενα ότι ο ιστορικός δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός, καθώς έχει υποκειμενικότητα, έχει καταβολές, επιρροές, διαμορφώνεται ως χαρακτήρας μέσα από συγκεκριμένα κανάλια και φίλτρα.
Οφείλει, ωστόσο, να είναι έντιμος στο ποιες είναι οι θέσεις του και στο ποιες θέσεις επιλέγει να προβάλει, δεσμευμένος πάντα από μια επιστημονική μέθοδο και προσέγγιση ότι οι διαφοροποιήσεις στο σώμα μιας κοινωνίας, λ.χ. της πόλης της Λάρισας, είναι τόσο εκτενείς και διαφοροποιούμενες (π.χ. οι εμπειρίες των γυναικών, των διάφορων μειονοτικών και θρησκευτικών ομάδων, ατόμων διαφορετικών κοινωνικών τάξεων), που κάνουν τις μεγάλες ομαδοποιήσεις, ανάλογα και την περίοδο έρευνας, σχεδόν αδύνατες ότι η ιστορία, δεν επαναλαμβάνεται, τουλάχιστον με τον τρόπο που παράχθηκε την πρώτη φορά.
Θεωρεί, πως η ιστορία της εργασίας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ και έχει πολλά να μας δώσει: στις απαρχές μιας τόσο μεγάλης μεταβολής στις εργασιακές συνθήκες (ευέλικτοι εργαζόμενοι, κ.α.), στο νέο εργασιακό περιβάλλον που δημιουργούν οι νέες τεχνολογίες, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, καθώς και στον αυξανόμενο-ανεξέλεγκτο ανταγωνισμό, η ιστορία της εργασίας μπορεί να θέσει ερωτήματα από τη σκοπιά του παρόντος σε αντίστοιχα φαινόμενα στο παρελθόν και έτσι να αποτελέσει μία από τις βάσεις για την καλύτερη κατανόηση του σημερινού πλαισίου.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε μεγάλα διεθνή συνέδρια, όπως στα συνέδρια των Ευρωπαϊκών Δικτύων για την Ιστορία της Εργασίας και στο συνέδριο με τίτλο «Ο Μεγάλος Πόλεμος των Στρατιωτικών Κατοχών στην Ευρώπη».
Είναι διαχειριστής της Ομάδας Εργασίας με τίτλο «Στρατιωτική Εργασία», μέλους των Ευρωπαϊκών Δικτύων για την Ιστορία της Εργασίας. Διατελεί χρέη επιμελητή και συγγραφής κεφαλαίου για τον συλλογικό τόμο που πρόκειται να εκδοθεί εντός του 2025 με τίτλο «Οπτικές και Υλικές Ιστορίες Στρατιωτικής Εργασίας», με συμβολές ιστορικών από την Αυστραλία, την Ελλάδα, την Φινλανδία, τη Γερμανία, τις Η.Π.Α. και τον Καναδά.
Με τη σύντροφό του, Κλαίρη Μπακούρα, με την οποία από το 2020 έχουν ιδρύσει την ομάδα QUALIA, σχεδιάζουν, οργανώνουν και υλοποιούν πολυσχιδείς δράσεις στους τομείς του πολιτισμού, των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών, κυρίως με έδρα των δραστηριοτήτων τους την πόλη της Λάρισας. Όπως αναφέρει, δουλεύουν και είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί ως «artistic duo», παρά ως μονάδες.
Πιστεύουν στη δημόσια ιστορία και στο ότι η ιστορία πρέπει να φθάνει στο ευρύ κοινό με τη μεταχείριση νέων μέσων και τεχνολογιών. Έτσι, έχουν επιμεληθεί την έκθεση με τίτλο «από τον Τροχό στην Τεχνητή Νοημοσύνη: μια Σύντομη Ιστορία της Καινοτομίας», που το κοινό της Λάρισας μπορεί να απολαύσει στο JOIST Innovation Park υλοποιούν και εξελίσσουν το διαδραστικό παιχνίδι «Έγκλημα και Λαιμαργία» (κατά το Έγκλημα και Τιμωρία), ένα παιχνίδι το οποίο φέρνει σε επαφή τους παίκτες με την άυλη πολιτισμική κληρονομιά της γαστρονομίας της περιοχής τους και το οποίο προσφάτως υλοποιήθηκε με τεράστια επιτυχία στο Circus Entertainment Hub.
Έχουν συνεργαστεί στη συμπαραγωγή ιστορικού ντοκιμαντέρ για τα έθιμα του δωδεκαημέρου στα Βαλκάνια, ενώ στα σχέδιά του βρίσκεται η υλοποίηση ενός ιστορικού ντοκιμαντέρ για τη δεκαετία του ’40 στην περιοχή της Λάρισας, μέσω του υλικού που έχουν συλλέξει από προφορικές μαρτυρίες όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο του έργου τους «Η Κληρονομιά της Γεύσης» (The Heritage of Taste). Τέλος, μέσω της QUALIA αποσκοπούν στο να φέρουν και να προβάλουν στη Λάρισα τις δουλειές νέων καλλιτεχνών στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ενώ στα πλάνα τους βρίσκονται επίσης οι θεματικοί ιστορικοί περίπατοι και ποδηλατάδες, με πρώτη την ποδηλατάδα με τίτλο «Η Λάρισα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Πιστεύοντας στις δυνατότητες της Λάρισας, γι’ αυτό έμεινε άλλωστε και εδώ, θεωρεί πως υπάρχει ο χώρος, καθώς και οι προοπτικές για την πόλη μας να αναπτύξει ανάλογες δραστηριότητες και να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
