Του Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
Αναμφίβολα οι λέξεις κακοκαιρία, πλημμύρες, καταστροφή είναι αυτές που ακούγονται πιο συχνά στη Λάρισα και κατ’ επέκταση στη Θεσσαλία τους τελευταίους μήνες. Ο θεσσαλικός κάμπος δέχτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο έναν υδάτινο όλεθρο, τα απόνερα του οποίου αρκετοί πολίτες βιώνουν ακόμη και θα συνεχίσουν μάλλον να βιώνουν για πολύ καιρό.
Μια από τις περιοχές με το μεγαλύτερο πρόβλημα από τις πλημμύρες στη Λάρισα είναι οι Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης. Εκεί, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει πολλά στη ζωή τους, ωστόσο ήρθαν αντιμέτωποι μέσα στο 2023 με εικόνες και καταστάσεις που τις χαρακτηρίζουν πρωτόγνωρες.
Ο κ. Τάκης Βαλώζος, δούλεψε σκληρά για δεκαετίες ως ηλεκτροσυγκολλητής και σιδεράς. Δημιούργησε μια μεγάλη οικογένεια, με τρία παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Η πορεία του, μέχρι και την συνταξιοδότηση πριν μερικά χρόνια ήταν γεμάτη δυσκολίες και απώλειες, τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Είχε το σπίτι του στις Εργατικές Κατοικίες Γιάννουλης στο οποίο διέμενε μαζί με τη γυναίκα του, ως τη μοναδική ίσως βεβαιότητα που είχαν στη ζωή τους. «Ορμητήριο παιχνιδιού» τα τελευταία χρόνια για τα εγγόνια του.
Μέχρι που τον περασμένο Σεπτέμβριο ήρθαν οι πλημμύρες και έχασαν κυριολεκτικά τη γη κάτω από τα πόδια τους. Έχει μεγάλη οικογένεια, η οποία φιλοξένησε εκείνον και τη γυναίκα του τον πρώτο καιρό που χρειάστηκε να ξεσπιτωθούν.
Πλέον, με το σπίτι του να έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές εσωτερικά και να κρίνεται όπως είναι λογικό ακατάλληλο για να κατοικήσει, αναγκάστηκε με δικά του έξοδα να νοικιάσει αλλού σπίτι.
Όπως έχει εξιστορήσει στη larissanet «είμαι χαμηλοσυνταξιούχος και αυτό το διαμέρισμα θέλει πολλά χρήματα για να ξαναγίνει». Μέχρι τη στιγμή που μιλήσαμε δεν είχε λάβει κανένα επίδομα.
«Αναγκάστηκα με δικά μου χρήματα να νοικιάσω ένα σπίτι μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με το δικό μας. Έγινα πρόσφυγας στην πόλη μου», είχε πει συγκινημένος. Τις πρώτες μέρες της υδάτινης καταστροφής τον κ. Τάκη και τη γυναίκα του φιλοξένησε η κόρη τους που μένει στη Γιάννουλη, ωστόσο «τα παιδιά έχουν τη δική τους ζωή, κι εγώ είμαι τυχερός που τα έχω γιατί δεν ξέρω τι θα έκανα αλλιώς».
Μπροστά από το άδειο πλέον σπίτι του είχε σημειώσει ότι «πούλησα ένα χωράφι το ’98 για να μπορέσω να φτιάξω κάποια πράγματα μέσα στο σπίτι, τώρα πως θα το φτιάξουμε; Ήρθαν οι γιοι μου και οι φίλοι τους και αδειάσαμε το σπίτι, ρίξαμε πολλή δουλειά, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Έπνιξαν τη Θεσσαλία και μας έκαναν ανθρώπους χωρίς αξιοπρέπεια».
Η Θεσσαλία βίωσε ένα δράμα άνευ προηγούμενου τη χρονιά που μας πέρασε, μετά τις τρομακτικά μεγάλες ποσότητες νερού που έπεσαν τον Σεπτέμβριο. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που κυριολεκτικά έχασαν τα πάντα. Παρά την κωλυσιεργία των αρμοδίων, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους συνεχίζουν να έχουν πείσμα για ζωή.
Ο κ. Τάκης Βαλώζος είναι μαθημένος από δυσκολίες και αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω ούτε τώρα. Στηρίζεται στις μεγάλες δυνάμεις του, αλλά και στην αλληλεγγύη που ήταν και παραμένει ένα από τα λίγα «όπλα» της κοινωνίας μας.
