Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου ζει και δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα. Ο χώρος των τεχνών πάντα την μάγευε, όπως και η ιστορία και ο πολιτισμός τόσο της χώρας όσο και των άλλων χωρών. Σπούδασε Αγγλική γλώσσα και εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών σε ιδιωτικά φροντιστήρια της Λάρισας πριν τη δημιουργία της οικογένειάς της. Μετά τον γάμο της αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και στο μεγάλωμα του γιού της Μιχάλη.
Σαρακατσάνα στην καταγωγή «μητρός τε πατρός και των προγόνων πάντων», αλλά και σύζυγος του Πέπου Αβραμόπουλου, Αρχιτέκτονα Μηχανικού και απογόνου της ιστορικής οικογένειας Σβαρτς των Αμπελακίων, από πολύ νωρίς ήρθε σε επαφή με την παράδοση της Θεσσαλίας, τη λαογραφία, τους ήχους και τα χρώματα, συμμετέχοντας σε πανηγύρια, γλέντια, ανταμώματα, βιώνοντας την μνήμη, τον παλμό, την ενότητα και την πληρότητα του να ανήκεις σε μία εθνοτική ομάδα με μακραίωνο παρελθόν, τα οποία μέχρι σήμερα δεν έχουν παύσει στιγμή να την γοητεύουν και να αποτελούν εμπνευστή και οδηγό σε κάθε βήμα της.
Κάπως έτσι και με αφορμή τα βιώματά της αυτά, τις αναζητήσεις και τις ανησυχίες της σχετικά με τον τομέα της παράδοσης, ανακάλυψε το Λύκειο των Ελληνίδων Λάρισας. Έναν χώρο όπου, μέσα από τον εθελοντισμό των μελών του, η παράδοση και η πολιτιστική κληρονομιά της πατρίδας μας αναβιώνει, προβάλλεται και μεταλαμπαδεύεται στις επόμενες γενιές.
Για την συμμετοχή της στο Λύκειο Ελληνίδων έχει πει στη larissanet: «Η ανιδιοτελής συνεισφορά και η αγάπη της αείμνηστης προέδρου του Λυκείου των Ελληνίδων Λάρισας Θέλμας Ζητωνούλη στο εθελοντικό έργο του, καθώς και ο επαγγελματισμός, οι γνώσεις και η αξιοσύνη του καλλιτεχνικού διευθυντή του κ. Τσιπλακούλη Δημήτρη, όπως τους γνώρισα από την πρώτη μέρα που εντάχθηκα στην οικογένεια του Λυκείου των Ελληνίδων Λάρισας με άγγιξαν βαθιά και με κάνουν να παραμένω μέχρι σήμερα υπερήφανο μέλος αυτής της εθελοντικής, αφιερωμένης στην παράδοση του τόπου μας ομάδας, επί δεκατρία δε έτη και ως εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου, ανακαλύπτοντας διαρκώς νέους τρόπους έκφρασης και συνεισφοράς.
Όπως είναι γνωστό και εύκολα γίνεται αντιληπτό μέσα από τις παραστάσεις του και την παρουσία του σε εκδηλώσεις, παρελάσεις, φεστιβάλ, εντός και εκτός Ελλάδας, το Λύκειο των Ελληνίδων Λάρισας διαθέτει μία πλούσια ιματιοθήκη, με μεγάλη ποικιλία παραδοσιακών φορεσιών, υφασμένων κατά τα αυθεντικά πρότυπα κάθε περιοχής, καθώς και μία συλλογή κοσμημάτων που περιλαμβάνει πραγματικά αριστουργήματα, έργα τέχνης».
Ως έφορος αυτής της τεράστιας ιματιοθήκης του Λυκείου των Ελληνίδων Λάρισας, η κα Παναγιώτα Σούρλα νιώθει ότι έχει βρει χώρο έκφρασης, αλλά και τον χώρο του πλήρους ενδιαφέροντός της.
Η φαντασία στη σύνθεση των διαφόρων κομματιών που απαρτίζουν την αριστουργηματική ελληνική φορεσιά, οι τολμηροί χρωματικοί συνδυασμοί, η σπάνια μορφολογική ποικιλία, η οπτική φαντασμαγορία και ο πλούτος των περίτεχνων κοσμημάτων προσελκύουν και θαμπώνουν μαθητές, φοιτητές και επαγγελματίες που επισκέπτονται τον χώρο κατά καιρούς για εκπαιδευτικούς λόγους.
Μερικές μάλιστα αυθεντικές φορεσιές και κοσμήματα της ιματιοθήκης έχουν μουσειακή αξία, όμως δεν προορίζονται μόνο για μελέτη, αλλά αποκτούν ζωή και κίνηση όταν τις φορούν οι χορευτές και χορεύτριες.
Η ιματιοθήκη με ψυχή και κέφι επιμελείται τις δημόσιες εμφανίσεις της χορευτικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων, φροντίζοντας ώστε ενδυμασία και χορός να έχουν οργανική σχέση. Το Λύκειον των Ελληνίδων κρατάει τον μίτο της ελληνικής ιστορίας και παράδοσης, προχωρεί με το βλέμμα στο μέλλον και την πίστη ότι η πολύτιμη σκευή του παρελθόντος δεν είναι έρμα που πετάγονται στο δρόμο για να ελαφρύνει το βήμα μας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το Λύκειον των Ελληνίδων της Λάρισας βραβεύτηκε τρείς φορές με το πρώτο βραβείο παραδοσιακής φορεσιάς, δύο φορές στο διεθνές φεστιβάλ του AGRIGENTO της Σικελίας και μία φορά στο διεθνές φεστιβάλ της Σεούλ της Νότιας Κορέας.
