Ο Χρήστος Νταναβάρας, μόλις 13 ετών εκτός από το νεαρότερο μέλος της Αερολέσχης Λάρισας είναι και ο μικρότερος χειριστής με τόσο μεγάλη εμπειρία στην Ελλάδα, αφού εδώ και πολλά χρόνια κάνει το χόμπι του πράξη ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο…
Μυείται στην ιδέα της πτήσης τηλεκατευθυνόμενων αεροπλάνων από νηπιακή ηλικία και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο το οικογενειακό του περιβάλλον. Όταν ασχολείται μ’ αυτό ο πατέρας σου, ο αδελφός σου, ο νονός σου τότε φαντάζει σχεδόν νομοτελειακό να μην μπορεί να «ξεφύγεις». Ως δώρα ζητάει μόνο τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα και ελικόπτερα εσωτερικής χρήσης και μόλις στα έξι του χρόνια βρίσκεται στο μοντελοδρόμιο της Τερψιθέας δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του. Με το που απέκτησε και μια μικρή εξοικείωση αρχίζει να ζητά να πάρει μέρος στους αγώνες.
Δυστυχώς για εκείνον όμως μια διάταξη που υπήρχε σε κανονισμό δεν του επιτρέπει να διαγωνιστεί επίσημα πριν την συμπλήρωση των 10 ετών. Εκείνος όμως βρίσκει τον τρόπο και σε ηλικία μόλις 8μισι ετών κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Βρίσκεται με τους δικούς του ανθρώπους στη Βουλγαρία όπου «με πρωτοβουλία του προέδρου των αερομοντελιστών στη γειτονική χώρα, Sotir Lazarkov μου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστώ» σημειώνει ο Χρήστος.
Μάλιστα μόλις πριν από λίγους μήνες στους αγώνες που διεξήχθησαν στο μοντελοδρόμιο του Μελισσοχωρίου κατέκτησε την πρώτη θέση και αναδείχθηκε ο μικρότερος πανελληνιονίκης στο συγκεκριμένο άθλημα του αερομοντελισμού.
Μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι ο αερομοντελισμός είναι κάτι εύκολο. Ένα αεροπλανάκι και ένα τηλεχειριστήριο το οποίο το κατευθύνει… Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα… Το αεροπλανάκι κατασκευάζεται από τον ίδιο, διαθέτει μεν ένα μοτέρ, το οποίο όμως λειτουργεί για ελάχιστα δευτερόλεπτα και κατόπιν ο χειριστής θα πρέπει να βρει τον τρόπο να το κρατήσει στον αέρα για όσο περισσότερο μπορεί…
«Πρέπει να ελέγχεις τα σημάδια του καιρού» μας εξηγεί ο 13χρονος Χρήστος Νταναβάρας. «Μία κίνηση ενός χόρτου, ένα θρόισμα ενός φύλου σου δείχνει πότε ακριβώς είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσεις την πτήση σου».
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε δεν είναι διόλου εύκολο και χρειάζεται ιδιαίτερη εμπειρία, την οποία ο Λαρισαίος αθλητής αποκτά αγώνα με τον αγώνα, προπόνηση με την προπόνηση.
Εκεί που έχει μαζί τον πατέρα του, Παντελή, όσο και τον μεγαλύτερο αδερφό του, Νίκο και οι προπονήσεις διεξάγονται σε συνθήκες αγώνα.
Και αν πιστεύεται ότι η ενασχόλησή του με τον αερομοντελι- σμό του τραβά την προσοχή από τα μαθήματα, κάνετε λάθος. Ο Χρήστος, με ιδιαίτερη αφοσίωση και πρόγραμμα κατορθώνει να τα συνδυάσει και τα δύο και οι σχολικές του επιδόσεις αποτελούν την προτεραιότητά του.
Μέσα από τον προγραμματισμό κατορθώνει και βρίσκει τον απαραίτητο χρόνο για τις προπονήσεις και τους αγώνες, καταδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, αν το επιθυμείς.
