«Εύχομαι να γίνουμε σωστοί άνθρωποι, να μην χάνουμε την ανθρωπιά μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να υπερνικήσουμε περιορισμούς, φοβίες και απαγορεύσεις»
Η μουσική προκαλεί συναισθήματα και τα συναισθήματα αναμφίβολα, κουβαλούν μια ανάμνηση από την ροκ εποχή της Λάρισας. Την εποχή εκείνη που ο Βασίλης Λακερδάς ή αλλιώς γνωστός στην μουσική σκηνή της Λάρισας και όχι μόνο, ως ο Bill,ο Αυθαίρετος ρόκαρε με την κιθάρα του μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ξυπνώντας μνήμες από συναυλίες που πήγαινες με την παρέα σου, χόρευες, σιγοτραγουδούσες, που όλοι ήταν ένα και ζούσες ελεύθερος.
Σίγουρα, θυμάσαι ακόμη τον έντονο παλμό, την άσβεστη φλόγα του στη σκηνή, όταν τον άκουγες να τραγουδάει ή να παίζει τραγούδια των Αnimals, Rolling Stones, Scorpions, Metallica, Παύλου Σιδηρόπουλου, Αλκίνοου Ιωαννίδη, Θάνου Μικρούτσικου κά, ξεσηκώνοντας για πολλά χρόνια τους Λαρισαίους και τις Λαρισαίες τόσο με διασκευές από ελληνικό και ξένο ροκ όσο και με δικά του τραγούδια.
Ο ιστορικός κιθαρίστας και ιδρυτής του θρυλικού συγκροτήματος οι «Αυθαίρετοι» που αποτελεί μια από τις πιο ξεχωριστές «μουσικές» φυσιογνωμίες της πόλης με σταθερή αξία για πολλά χρόνια στην rock μουσική σκηνή, μιλάει στη larissanet για την πορεία του, τις «πληγές» της πανδημίας στο μουσικό κλάδο και την σημερινή κατάσταση που βιώνει.
Ήρθε σε πρώτη επαφή με τη μεγάλη του αγάπη τη μουσική στο δημοτικό, όπου συμμετείχε σε παιδικές χορωδίες. Μετά τα 14 του χρόνια άρχισε να παίζει κιόλας, ενώ στα 20 του ξεκίνησε επίσημα να ασχολείται πιο επαγγελματικά με αυτή.
Ένα από τα μακροβιότερα συγκροτήματα στην πόλη είναι οι «Αυθαίρετοι», όπου ήταν και ιδρυτής του. Η μουσική έκφραση του συγκροτήματος κατά τη δημιουργία του είναι πολλαπλή, με μια δυναμική παρουσία στο χώρο της rock-hardrock παράλληλα, με κάποιες καλυμμένες επιρροές ψυχεδέλειας και κλασσικής μουσικής σε μια μουσική αναζήτηση πέρα από απλώς οργισμένης γενιάς και εμπορικότητας πλαίσια. Ο στίχος τους ελληνικός, απλός αλλά και σύνθετος ταυτόχρονα όμως, έχει να κάνει κυρίως, με ρεαλιστικά νοήματα της σύγχρονης εποχής πραγματικότητας, αισθήματα και συναισθήματα στο φίλτρο της εποχής, προβληματισμούς, αξίες που περνούν κρίση με αυτή την ίδια τη ζωή όπως την ζουν κάθε μέρα οι άνθρωποι αλλά και με το βαθύ πρίσμα των αναμνήσεων.
Συγκεκριμένα, η επιρροή του σχήματος χαρακτηρίζεται από το φιλελεύθερο και ψυχεδελικό ύφος της μουσικής νοοτροπίας του ’70 μέχρι τη δυναμική αντίληψη του σύγχρονου δυναμικού rock και η έκφραση του στίχου θίγει συναισθήματα μέσω της αλήθειας και του ρεαλισμού.
Mε 1.300 συναυλίες…
Το συγκρότημα είχε δείξει έντονη δραστηριότητα και είχε πραγματοποιήσει περίπου 1.300 συναυλίες και σειρά συναυλιακών δραστηριοτήτων σε συνεργασία με τοπικούς φορείς (δήμους, οργανισμούς κ.τ.λ.) σε ολόκληρη την κεντρική Ελλάδα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια ο Βασίλης Λακερδάς είχε δημιουργήσει ένα τρίο με τους Γιώργο Βαλιάκα και Στέλιο Βαλδούμα, δυο εξαιρετικούς καλλιτέχνες συνεχίζοντας τις συναυλίες στην Κεντρική Ελλάδα με μεγάλη ανταπόκριση και επιτυχία.
Έλαβε μέρος στα εξής Φεστιβάλ: Πανελλαδικό Moto Festival στο Στόμιο, Θεσσαλικό Camping Festival στον Αγιόκαμπο, 1o Πανελλαδικό 7ήμερο Camping Festival (Ν. Αγχίαλος) όπου σημείωσαν σημαντική διάκριση, στο Enduro Festival στη Λαμία, 1ο Golden Rock Festival στο Βόλο, 1ο Rock & Bike Festival στη Ν. Λεύκη, στο Rock Festival (Π. Άρεως), στην Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών με τον Μίλτο Πασχαλίδη στο Κηποθέατρο Λάρισας ενώ συντέλεσαν και στη δημιουργία πολλών άλλων φεστιβάλ.
Το 1998 το συγκρότημα είχε δεχτεί πρόταση από την Ε.Μ.Ι αλλά δεν ακολούθησε κανένας από το σύνολο.
Συγκεντρωτικά, έχει παίξει μουσική σε μαγαζιά όπως το Βurbonclub, το Κηποθέατρο, ο Μύλος, το Satellite, Κaisaras, το Φρούριο αλλά και σε πληθώρα μαγαζιών στα Τρίκαλα, Καρδίτσα, Θεσσλονίκη, Γρεβενά, Σοφάδες, Δεσκάτη, Μουζάκι, Βόλος, Τύρναβο, Νίκαια, Πλαταμώνα, Αγιόκαμπο, Κρανιά, Καρίτσα καθώς και σε όλα τα περίχωρα και παράλια Λάρισας και Βόλου.
Ως d.j. έπαιξε σε όλα τα πρωτοποριακά rock μαγαζιά για 16 περίπου χρόνια σταδιακά, ενώ είχε 2 μαγαζιά το «Black» και το «Zodiac».
Σημαντική στιγμή στην καριέρα του αποτέλεσε μια εκδήλωση στο Ρόστοκ της Γερμανίας, όπου μετά το 2018 έμεινε εκεί δυο μήνες. Ωστόσο, δεν κατάφερε να «βγάλει άκρη» όπως λέει και γύρισε στην Ελλάδα στην οποία έπειτα από λίγο χρονικό διάστημα ξεκίνησε η πανδημία.
Η πρώτη συναυλία
Ο Βασίλης Λακερδάς αναπολεί σίγουρα την πρώτη συναυλία με την οποία ξεκίνησε το ντεμπούτο του παρέα με τους μουσικούς φίλους του στο Κηποθέατρο. «Ήμασταν 20 χρονών, είχαμε μαζευτεί όλοι, τελείως ανεξάρτητοι, την είχαμε χρηματοδοτήσει την συναυλία μόνοι μας. Το θυμάμαι σαν να έγινε χθες, η ανταπόκριση ήταν τεράστια. Είχα απίστευτο άγχος, μόλις ξεκίνησα να παίζω το δεύτερο κομμάτι με συνεπήρε και μου πέρασαν όλα, όσο περισσότερο κόσμο έβλεπα τόσο καλύτερα έπαιζα».
Σήμερα, μετρά πάνω από 30 χρόνια μουσικής εμπειρίας, ενώ αξιοσημείωτα αποτελούν τα μουσικά ταξίδια του δίπλα στους Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Γιοκαρίνη και Μιλτιάδη Πασχαλίδη κ.ά.
Στις ξεχωριστές μουσικές στιγμές του φανατικού οπαδού των Black Sabbath συγκαταλέγονται περισσότερο οι εμφανίσεις στο κλαμπ Bourbon που βρισκόταν στη Φιλελλήνων αλλά και τα Φεστιβάλ με 6.000 ανθρώπους «να σε κοιτούν στα μάτια, που ήταν από τα πιο έντονα που έχουμε ζήσει» τονίζει, όπως το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Μοτοσυκλετιστών στο Πεδίον του Άρεως και το 7ήμερο Φεστιβάλ με τα 52 συγκροτήματα.
«Τώρα δυστυχώς δεν ξέρω αν πιστεύω ότι θα ξαναγίνει κάτι ανάλογο, λέμε καθημερινά αμάν σε πόσα άτομα θα καταφέρουμε να παίξουμε και σήμερα;
Οι περισσότεροι του κλάδου μου αναγκάστηκαν να αλλάξουν κατεύθυνση και δουλειά λόγω πανδημίας, ανάμεσά τους και φίλοι μου, μόνο αυτοί που ήταν κάπως άνετοι που μπορούσαν να περιμένουν, κρυφτήκαν και βρήκαν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναβγούν» επισήμανε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα larissanet.
«Δεν υπάρχουν χώροι για τους μουσικούς…»
Όσον αφορά την τωρινή κατάσταση που διανύει ο επαγγελματίας μουσικός επεξηγεί: «Eγώ είχα σταματήσει να παίζω μουσική από τότε που είχε ξεκινήσει η πανδημία και λίγο πιο πριν, άλλαξε όλη η ζωή μας, δεν υπάρχουν εκδηλώσεις και χώροι για εμάς τους μουσικούς, τα μαγαζιά ακόμη δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν την κατάσταση. Θυμάμαι κάθε στιγμή που έχω παίξει μουσική, υπήρχαν πολλές καλές μουσικές στιγμές, κάθε εμφάνιση, κάθε απήχηση, μου έχουν λείψει πολύ όλα αυτά γι’ αυτό και βρίσκουμε τρόπο να παίζουμε μεταξύ μας με κάποιους συναδέλφους περιστασιακά από πέρυσι έντεχνα-ρεμπέτικα αλλά δεν υπάρχει χώρος ακόμη, για να παίξουμε δημόσια. Κάνουμε κάποιες πρόβες για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε. Περιμένουμε να γίνουν καλύτερα τα πράγματα ώστε να βρούμε ένα χώρο με την μπάντα μας να παρουσιάσουμε σιγά σιγά το νέο υλικό μας».
Η κατάσταση στα μαγαζιά με μουσική έχει πάει περίπατο… «Ο διαχωρισμός αυτός εμβολιασμένοι και μη διχάζει αρκετά, οι φίλοι μου είναι μισοί ανεμβολίαστοι και μισοί εμβολιασμένοι. Δεν μπορούν να έρθουν στον μαγαζί που παίζω για να ακούσουν την μουσική τους, να πιούν μια μπύρα και να απολαύσουν τη στιγμή. Εύχομαι να γίνουμε σωστοί άνθρωποι, να μην χάνουμε την ανθρωπιά μας και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, να υπερνικήσουμε περιορισμούς, φοβίες και απαγορεύσεις».
Κάθε Τετάρτη ο Βill Αυθαίρετος βρίσκεται στο Coyote ROCK DIVE BAR (Πατρόκλου 9 ) με κλασσικά Rock, Hardrock τραγούδια που αγαπήσαμε και παρέα με τέχνη του να συνεχίζει να δίνει κουράγιο και δύναμη στο κοινό του. «Εδώ που είμαι αυτή τη στιγμή είναι το ιδανικό μέρος για μένα τα τελευταία χρόνια, έρχονται άνθρωποι που εκτιμούν την ποιοτική μουσική και με εκτιμούν προσωπικά. Αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα, αυτό είναι το νόημα μου» καταλήγει.
Μαριάννα Μανωλοπούλου
