Η ζωή μετά το τελικό του Voice of Greece για τον Λαρισαίο ερμηνευτή που έπιασε κορυφή στο μουσικό διαγωνισμό
Συνέντευξη στην Μαριάννα Μανωλοπούλου
Από την οικογενειακή ταβέρνα στoν τελικό του «The Voice of Greece». O 28χρονος Νίκος Νταλάκας – Φακίτσας με καταγωγή από το Βλαχογιάννι Ελασσόνας σπούδασε Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Γνωστός στην τοπική κοινότητα αρχικά από την επαγγελματική του δραστηριότητα στην ταβέρνα «Νταλάκας», ο Νίκος εμφανίστηκε σε δυο μουσικούς διαγωνισμούς και σάρωσε στο Voice με το «επώνυμο» – παρατσούκλι «Νταλάκας». Τα θετικά σχόλια των κριτών, η ταύτιση της χροιάς του με του Αντώνη Ρέμου, η «ήρεμη προσωπικότητά» του ήταν μερικά από τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίσει και να φτάσει μέχρι τον πολυπόθητο για όλους τους διαγωνιζόμενους τελικό.
Ο Νίκος Νταλάκας- Φακίτσας: μιλάει στην larissanet για την εμπειρία του στο Voice of Greece, τον Πάνο Μουζουράκη, τα όνειρα και τους μελλοντικούς στόχους.
Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:
Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την μουσική;
Από 12-13 ετών ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με την κιθάρα. Ωστόσο, λόγω της δουλειάς μου στο μαγαζί μας, την παράτησα και έκανα φωνητική όλα αυτά τα χρόνια. Ερασιτεχνικά τραγουδούσα κυρίως, όταν με σηκώνανε σε διάφορα μαγαζιά, είτε στο χωριό μου σε μικρά live, είτε σε σπίτια στη Λάρισα, σε κάποιες επετειακές εκδηλώσεις στο μαγαζί μας, πάντοτε όμως για την παρέα. Η πρώτη μου σοβαρή επαγγελματική επαφή με το τραγούδι ήταν στο «Μύλο 1927» στα 27 μου.
Γιατί αποφάσισες να συμμετάσχεις σε δυο μουσικά show και πώς προέκυψε;
Αποφάσισα να συμμετάσχω σε δυο μουσικά show γιατί ήθελα να γνωρίσω ανθρώπους που θα με ακούσουν, παρά για δημοτικότητα. Ήθελα να βρω ανθρώπους που μπορεί να δουν κάτι σε μένα, να έχουν κάποιο τραγούδι για παράδειγμα και να μου δείξουν τον δρόμο για να προχωρήσω. Γενικότερα, από τη φάση των διαγωνισμών δεν μου άρεσε το διαγωνιστικό μέρος τόσο, μπορεί να άξιζαν και άλλα παιδιά περισσότερο, πέρα από μένα να είναι στην τετράδα, αλλά επειδή είναι ένας διαγωνισμός, ήταν και τα δυο παιχνίδια που δεν μπορούν να είναι πάντα τόσο αντικειμενικά. Κέρδισα πολλά όμως, από το Voice πραγματικά. Στο Final 4 αποφάσισα και πήγα μόνος μου, ενώ στο Voice με έστειλε ο πατέρας μου με το «ζόρι» στην αρχή, μου είπε «Κάνε κάτι για εμένα». Αν δεν ήταν ο πατέρας μου δεν θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Η οικογένειά μου με στήριξε από την αρχή σε όλα και πίστευε σε μένα.
Σε είχαν χαρακτηρίσει ως Αντώνη Ρέμο του Voice, εσύ ταυτίζεσαι;
Έχω ένα ηχόχρωμα, το οποίο είναι πολύ κοντά με του Αντώνη Ρέμου. Ίσως ευθύνεται και ο επηρεασμός μου από τον Βαρδή που άκουγα καθώς τα περισσότερα κομμάτια τα τραγουδούσε ο Ρέμος. Τα είδωλά μου, τα ακούσματά μου ήταν ο Μαχαιρίτσας στο έντεχνο και ο Πάριος. Μέχρι τα 19 μου δεν άκουγα λαϊκά παρά μόνο έντεχνα. Όταν πήγα φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, πηγαίναμε στα μπουζούκια και άρχισα να ακούω και αυτό το είδος. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι ταίριαζε η φωνή μου με το λαϊκό και συνέχισα έτσι, γιατί αυτό άρεσε λίγο περισσότερο στον κόσμο. Τελικά, αυτό που αρέσει σε μένα είναι κάτι «παντού», θέλω να λέω όλα τα είδη, θέλω κάθε κομμάτι να παίρνει αυτό που του αξίζει, γιατί κάποιος το έγραψε, πρέπει να είναι και αυτός μέσα που το έγραψε. Θέλω να αφηγούμαι και να ερμηνεύω τα κομμάτια. Δεν θέλω να με ταυτίζουν με κάποιον ερμηνευτή, πάντα θα μένει το ηχόχρωμά μου, ψάχνω να βρω τον τρόπο να ακούγεται σωστά και καθαρά η φωνή μου και σχεδόν τον έχω βρει, οπότε θα μείνω εκεί.
Πώς ήταν το συνολικό κλίμα με τον Πάνο Μουζουράκη, τον vocal coach και όλη την ομάδα του Voice πίσω από τα παρασκήνια;
Ο Πάνος είναι αληθινός και υπέροχος άνθρωπος, πραγματικά έχει μοναδική ψυχή. Πέρα από το κομμάτι της βοήθειας στο τραγουδιστικό και καλλιτεχνικό κομμάτι, βοηθάει τα παιδιά και όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί σε ότι πρόβλημα έχουν. Δεν φαντάζεσαι πόσο βοήθησε τους πάντες και εκτός παιχνιδιού. Αληθινός πιο πολύ και από αυτό που φαίνεται αλλά και ο vocal coach, ο Χάρης ο Γεωργίου, υπέροχος καλλιτέχνης, μάς βοήθησε πάρα πολύ σε όλα τα κομμάτια. Κάναμε απίστευτη παρέα όλοι μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Οι «Τυμπανιστές» ήταν μια ομάδα που δεν είχε ανταγωνισμό και φάνηκε νομίζω όπως και κάποια παιδιά από άλλες βέβαια. Μόλις έφευγε ένας έστελνε μηνύματα και στήριζε ψυχολογικά τους άλλους σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να κέρδιζε ο ίδιος μέσα από έναν της ομάδας. Ήταν υπέροχο το συναίσθημα της αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας μέσα ένα μουσικό show. Υπήρχε εννοείται λίγο άγχος και πολύ τρέξιμο, ειδικά στα live γιατί είναι τηλεόραση. Είχαμε συμβόλαιο και λειτουργούσαμε σύμφωνα με τους κανόνες και το οργανωμένο πρόγραμμα της παραγωγής.
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο μέσα στο παιχνίδι;
Εμένα με δυσκόλεψε το να κάνω fitting 4-5 ώρες, ο Γιάννης ο ενδυματολόγος μας βέβαια με βοήθησε πολύ και τα κορίτσια του μακιγιάζ με καταλάβαιναν και με έβαφαν τελευταίο. Το έχω παρομοιάσει με το στρατό ή τις πανελλαδικές. Έζησα 7 μήνες με πάρα πολλές δυνατές στιγμές, που δεν τις αλλάζω με τίποτα Έζησα παράλληλα, και δύσκολες λόγω τρεξίματος, δημιουργικής μελέτης, του fitting που ισορροπούν όμως, μεταξύ τους. Είμαι ένας άνθρωπος στον «κόσμο μου» δεν είχα έξτρα άγχος, δεν με ενδιέφερε τίποτα, ήθελα να τραγουδήσω και να κάνω μια όμορφη εμφάνιση αρχικά, για εμένα εφόσον έχω το βήμα. Μπορεί σε λίγους μήνες να μην σε θυμάται κανένας, αλλά εγώ έχω κρατήσει εμφανίσεις που είμαι χαρούμενος γι’ αυτές.
Μια συμβουλή που σου έδωσε ο coach σου που κρατάς σε επαγγελματικό ή προσωπικό επίπεδο;
Ο Πάνος μου έδειξε έναν άλλο δρόμο για μένα σε κάτι πιο ερμηνευτικό, σε διαφορετικό είδος, χωρίς να βάλω μια ταμπέλα στον εαυτό μου. Εγώ είμαι ερμηνευτής και εκεί πρέπει να συνεχίσω, να λέω κομμάτια που έχουν πραγματικά αξία και σαν στίχο. Τελευταία βγαίνουν απλά κομμάτια για να βγουν, εγώ θέλω να κάνω κάτι με ουσία που να περνάει ένα μήνυμα στον κόσμο, όποιο και να είναι αυτό.
Από τα τραγούδια που ερμήνευσες υπήρχε κάποιο που είχε συναισθηματική αξία για σένα;
Tο τραγούδι «Ωδή στον Καραϊσκάκη» που ερμήνευσα στα cross battles στον προημιτελικό. Δεν το ήξερα καθόλου, με πήρε ο Πάνος και μου είπε θες να το πεις; Λέω να το δω και να το πω δεν έχω πρόβλημα. Αυτό το κομμάτι έχει γραφτεί από το Σαββόπουλο για τον Τσε Γκεβάρα και έχεις και τον Καραϊσκάκη, όλοι έχουν φύγει με τον δικό τους αγώνα κι εγώ εκείνη την στιγμή σκεφτόμουν τον παππού μου που έφυγε πρόσφατα και το είπα γι’ αυτόν. Ήμασταν φιλαράκια με τον παππού μου.
Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν η κα Νομικού δεν ανέφερε το όνομα σου στους δύο φιναλίστ;
Δεν ήθελα να είμαι στους δυο φιναλίστ γιατί θεωρώ ότι τα κορίτσια αυτά έπρεπε να είναι σε αυτή τη θέση, το οποίο είπα και επί σκηνής «Ήταν πολύ δίκαιο όλο αυτό». Η Ιωάννα που κέρδισε είναι ένα τεράστιο ταλέντο με χαρακτήρα και δουλεύει πάρα πολύ σκληρά, μπορεί να κάνει πολύ πιο δυνατά πράγματα σε θέματα τεχνικά και ερμηνευτικά στο είδος της ας πούμε. Η Αλεξάνδρα ήταν ότι καλύτερο υπήρχε στο διαγωνισμό για μένα. Εγώ ένιωθα ότι δεν έπρεπε να είμαι στους δυο και χάρηκα πολύ που έγινε αυτό.
Πως θα χαρακτήριζες συνολικά την εμπειρία σου από το μουσικό διαγωνισμό Voice;
Φεύγω με πολλές ευτυχισμένες και χαρούμενες στιγμές, φεύγω με την ανάγκη ότι θέλω να δημιουργήσω και να μελετήσω. Βρήκα το δρόμο μου και θέλω να παλέψω γιατί ο δρόμος της μουσικής δεν τελειώνει ποτέ, όλα τα χρόνια μαθαίνεις και εγώ θέλω να μαθαίνω πια σε αυτόν τον δρόμο.
Ποια ήταν η ανταπόκριση των Λαρισαίων όλο αυτό το διάστημα;
Ήταν απίστευτα συγκινητικό όλο αυτό που ένιωσα από τους Λαρισαίους, αλλά και από άλλους ανθρώπους. Η Λάρισα όμως, η δυνατή ενέργεια που μου έστελνε. Δυστυχώς επειδή είχα πολλά μηνύματα και ανταπόκριση δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ, να τους απαντήσω στο τηλέφωνο ή στα μηνύματα γιατί έτρεχα. Να ζητήσω μία συγγνώμη, έχω δει όμως, τα περισσότερα. Θέλω να πω και το μεγαλύτερο ευχαριστώ, γιατί αυτό που ένιωσα μπορεί να μην το ξανανιώσω ποτέ. «Είμαστε μαζί σου» αυτό μου έλεγαν όλοι, μου δίνανε δύναμη για το πως να τραγουδήσω, να συνεχίσω. Το τι γινότανε πριν βγω, ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα. Μου ερχόταν μηνύματα, σε στηρίζει η Δημαρχία Λάρισας, η Αστυνομία ακόμη και άνθρωποι που είχα γνωρίσει κάποτε και δεν είχαμε προσωπική επαφή και αυτό ήταν συνολικά σημαντικό για μένα.
«θα συνεχίσω να είμαι στην ταβέρνα κανονικά. Κάποια στιγμή θα φύγω στην Αθήνα μετά το καλοκαίρι για να κάνω κάποιες σπουδές στη μουσική και τη θεατρολογία»
Θεωρείς ότι η αναγνωρισιμότητά σου από τα μουσικά σόου έχει βοηθήσει και θα βοηθήσει στην τοπική κοινωνία την οικογενειακή σας επιχείρηση;
Δόξα τω Θεώ, εμείς ήμασταν πάντα καλά σαν μαγαζί και το παλεύαμε λόγω ποιότητας. Προσπαθούμε και καταφέρνουμε κάτι σαν επιχείρηση. Υπήρχαν όμως και άνθρωποι που μπορεί να μην το ήξεραν και αυτοί να άρχισαν να παραγγέλνουν. Ο πατέρας μου είπε την επόμενη μέρα, ότι την ημέρα του τελικού έπαιρναν τηλέφωνα και έλεγαν «Συγχαρητήρια και βάλε ένα κιλό παϊδάκια». Οπότε σίγουρα βοήθησε αυτό στην επιχείρηση, έδωσε αυτό το πικ, αλλά σε μια περίοδο όπου λόγω των συνθηκών αυτών δεν θα φανεί.
Θα συνεχίσεις να εργάζεσαι στην ταβέρνα;
Ναι, φυσικά θα συνεχίσω να είμαι στην ταβέρνα κανονικά. Κάποια στιγμή θα φύγω στην Αθήνα μετά το καλοκαίρι για να κάνω κάποιες σπουδές στη μουσική και τη θεατρολογία ώστε να πάρω την παιδεία του θεάτρου προκειμένου να με βοηθήσει στην ερμηνεία.
Τι συμβουλή θα έδινες στα παιδιά που σκέφτονται να συμμετάσχουν σε αντίστοιχο μουσικό διαγωνισμό;
«Nα πάνε όλοι με ένα μικρό καλαθάκι και να μην ξεχάσουν ποτέ ότι η αξία τους δεν θα καθοριστεί από κανένα μουσικό διαγωνισμό». Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Κάποιοι πάνε με πολύ μεγάλες προσδοκίες επειδή σε βλέπει τρία εκατομμύρια κόσμος κάθε Κυριακή και γυρίζουν ο καθένας στην πόλη του και μετά μπορεί να είναι άγνωστοι. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα όπως ακόμη και κατάθλιψη, αλλάζοντάς σου την ζωή προς το χειρότερο. Να πάνε σαν να πάνε σε μια πρόβα γιατί δεν καθορίζει τίποτα. Αν δεν έχεις γερά νεύρα είναι δύσκολο να λες ότι εγώ είμαι αυτός που ήμουν και χθες, αύριο μπορεί και να μην με θυμούνται όλοι αυτοί, αλλά είμαι ο εαυτός μου. Προσπαθώ, γιατί στη ζωή πρέπει να δουλέψεις πολύ. Μείνετε ο εαυτός σας ότι και να γίνει, θα το κάνετε μόνοι σας όταν έρθει η ώρα, ότι είναι απλά οι διαγωνισμοί σε βοηθάνε για να γνωρίσεις περισσότερο κόσμο και να σε δουν κάποιοι που θέλουν να συνεργαστούν μαζί σου. Όλα τα άλλα τα αφήνεις όταν φεύγεις. Αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς μην πηγαίνεις, αν μπορείς είναι ότι καλύτερο.
Τι σχεδιάζεις μελλοντικά, ποια είναι τα όνειρά σου;
Ετοιμάζουμε πολύ ωραία πράγματα με τον Πάνο (Μουζουράκη), στον επόμενο λογικά μήνα θα βγει ένα τραγούδι, όπου ο παραγωγός μου θα είναι ο coach μου. Φαντάζομαι τον εαυτό μου σε μια μουσική σκηνή. Δεν με νοιάζει αν θα είναι μικρή ή μεγάλη ή πόσα άτομα θα έχει. Εγώ θέλω να είμαι σε μια σκηνή και να μελετάω παράλληλα, γιατί χρειάζεται να δουλέψω κι άλλο για να καταφέρω να είμαι πιο άρτιος και τεχνικά και μελωδικά-μουσικά. Εκτός από την ερμηνεία που είναι χαρακτηριστικό δικό μου θέλω να εμβαθύνω περισσότερο και μουσικά για να κάνω αυτό που αγαπώ όσο πιο άρτια μπορώ. Είμαι τυχερός από την ζωή γιατί πάντα είχα την υποστήριξη της οικογένειάς μου σε όλα τα επίπεδα. Τους ευχαριστώ πραγματικά.
