Φωτ. Μιχάλης Τζεζαϊρλίδης
Ο Λευτέρης Δαμασιώτης συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση μισού αιώνα στα ΦΥΤΩΡΙΑ ΔΑΜΑΣΙΩΤΗΣ. Την σκυτάλη της επιχείρησης την παρέλαβε από τον πατέρα του Γιώργο, έναν αυτοδημιούργητο επιχειρηματία.
Από δέκα ετών βρίσκεται στο χωράφι, όπου έμαθε στην πράξη την γεωργία, ενώ σπούδασε Βιολογική και Οικολογική Γεωργία σε ΙΕΚ.
Η επιχείρησή του, τα Φυτώρια Δαμασιώτη, γνωστά σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, έφτασαν να δίνουν τουλάχιστον 100.000 φυτά το χρόνο κατά μέσο όρο (ανάμεσά τους καρύδι, αμύγδαλο, βερίκοκο ροδάκινο, αχλάδι, μήλο, κεράσι, βανίλιες, ελιές κ.ά.). Τα φυτά τους ταξιδεύουν και στο εξωτερικό, κυρίως σε Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Γερμανία και Ρωσία.
Τον μαγεύει η εξέλιξη του φυτού, μέχρι να μπει στο παραγωγικό κομμάτι. Πιο πολύ τον μαγεύει η καρυδιά κατά την ανθοφορία, ενώ γίνεται ψηλό δέντρο, είναι δυνατό, εύρωστο και με πελώριο φύλλωμα.
Στην πρόκληση της εποχής απαντά με την εκμηχάνιση των δεντροκαλλιεργειών γιατί τα εργατικά χέρια είναι περιζήτητα! Συνάμα μειώνεται πολύ και το κόστος παραγωγής. Τα φυτώρια Δαμασιώτη διαθέτουν ένα υπερσύγχρονο μηχάνημα μηχανικής συγκομιδής ελιάς, αμυγδάλων κ.ά.
Τα Φυτώρια Δαμασιώτη ειδικεύονται στα δεντρύλλια και ειδικότερα σε καρυδιά Καλιφόρνιας, αμυγδαλιά, ελιά και οπωροφόρα δεντρύλλια.
«Στις μέρες μας αρκετοί νέοι έχουν επιστρέψει στα χωριά τους και στα χωράφια τους, είναι ένα ενθαρρυντικό στοιχείο» τονίζει ο Λευτέρης Δαμασιώτης και εξηγεί πως καθοριστικό ρόλο παίζουν και τα Σχέδια Βελτίωσης.
«Στις δεντροκαλλιέργειες συναντάς όλες τις ηλικίες από 22 έως 60 ετών, ενώ οι εννιά στις δέκα είναι οικογενειακές επιχειρήσεις» υπογραμμίζει ο κ. Δαμασιώτης.
Προτρέπει τους νέους που έχουν όρεξη να ασχοληθούν με τις δεντροκαλλιέργειες, αλλά να γνωρίζουν πως τα δέντρα θέλουν φροντίδα και χρόνο.
«Μία συμβατική καλλιέργεια δέντρων έχει διάρκεια ζωής 20 – 22 χρόνια, η καρυδιά 30 – 35 χρόνια, η φιστικιά τουλάχιστον 50 χρόνια, οπότε αξίζει κανείς να επενδύσει ανάλογα με τα δικά του σχέδια» συμπληρώνει και προσθέτει πως όλα αυτά τα χρόνια του έχουν ζητήσει πολλά περίεργα δέντρα, όπως μπανανιές για το θεσσαλικό κάμπο!
Αναφέρεται και στις δυσκολίες για τους παραγωγούς χαρακτηρίζοντας «αγκάθι τους μεσάζοντες στα στάδια πώλησης των προϊόντων».
Εν κατακλείδι, επιμένει σε μια πετυχημένη στροφή στις δεντροκαλλιέργειες και ειδικότερα στην υπέρπυκνη φύτευση δέντρων (ελιάς, αμυγδαλιάς κ.ά.).
