H «Οδύσσεια» του Γιώργου Δημητρακόπουλου – Μία κινηματογραφική διαδρομή από τη Λάρισα σε όλο τον κόσμο, μια δεκαπενταετία στην Ευρωβουλή, η επιστροφή του στην Ελλάδα, η σχέση του με την ιστορική εφημερίδα «Ελευθερία» και η δική του «Ιθάκη»
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1952. Τρία χρόνια μετά θα έρθει με τους γονείς του στη Λάρισα όπου θα εγγραφεί αρχικά στο σχολείο της Μαίρης Ράπτου και θα παραμείνει ως την Γ’ Δημοτικού. Στη συνέχεια θα εγγραφεί στο πρότυπο Δημοτικό της τότε Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας όπου και θα τελειώσει το Δημοτικό. Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος διατηρεί τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο, την συναναστροφή με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του και τον δάσκαλό του κ. Νίκο Πράτο.
Τελειώνοντας το Δημοτικό θα μεταβεί ξανά στην Αθήνα όπου μετά από εξετάσεις θα εγγραφεί στο Κολλέγιο Αθηνών, Οικότροφος του Σχολείου και εκεί θα τελειώσει τις Γυμνασιακές του σπουδές. Στη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών ο Γιώργος θα αφιερώσει χρόνο παράλληλα με τα μαθήματα και σε άλλες δραστηριότητες όπως ο δραματικός όμιλος του σχολείου και η έκδοση της εφημερίδας του Οικοτροφείου με τον τίτλο «Οι Καιροί».
Με το τέλος της φοίτησης θα εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο νεοϊδρυθέν τότε τμήμα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής. Το Συνταγματικό Δίκαιο, το Διεθνές Δίκαιο και η Διπλωματική Ιστορία ήταν τα μαθήματα που τράβηξαν την προσοχή και το ενδιαφέρον του. Αυτό το ενδιαφέρον θα τον οδηγήσει στην επιλογή της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων για τις μεταπτυχιακές του σπουδές τις οποίες θα ξεκινήσει στις ΗΠΑ αμέσως μετά την αποφοίτητή του από τη Νομική Σχολή.
Πρώτος σταθμός η Ουάσιγκτον όπου παράλληλα με τις μεταπτυχιακές σπουδές του θα εργαστεί και στο Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας. Μία απασχόληση που θα ξεκινήσει με την μετάφραση άρθρων ελληνικού ενδιαφέροντος που δημοσίευαν οι Αμερικανικές εφημερίδες και σταδιακά θα επεκταθεί στην κάλυψη των συνεδριάσεων των Επιτροπών του Κογκρέσου και της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας που ήταν τότε αρμόδιες για την ψήφιση του νομοσχεδίου αποστολής Αμερικανικής βοήθειας στην Ελλάδα και την Τουρκία.
Ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θα μάθει μέσα από αυτή τη δραστηριότητα όλες τις διαδικασίες του Αμερικανικού Κογκρέσου στις οποίες αναφέρεται σε συζητήσεις ακόμα και σήμερα. Παράλληλα θα έχει και την πρώτη γνωριμία του με τον «κόσμο της έρευνας» αφού τόσο η δουλειά του, όσο και οι σπουδές του είχαν ως προϋπόθεση αρκετές ώρες έρευνας σε βιβλιοθήκες Δεξαμενών Σκέψης και Πανεπιστημίων της περιοχής. Η παραμονή του στην Αμερικανική πρωτεύουσα και οι ακαδημαϊκές και επαγγελματικές εμπειρίες που έζησε εκεί υπήρξαν, χωρίς αμφιβολία, καθοριστικές για την μετέπειτα επαγγελματική πορεία του.
Η πολύ ενδιαφέρουσα όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει συζήτηση με έναν διακεκριμένο καθηγητή Διπλωματικής Ιστορίας, στο περιθώριο μιας κοινωνικής εκδήλωσης στην Ουάσιγκτον τον οδηγεί στην απόφαση να μετακομίσει από την Αμερικανική πρωτεύουσα στη Βοστώνη και να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο που δίδασκε ο εν λόγω καθηγητής όπου θα παρακολουθήσει έναν μεταπτυχιακό κύκλο μαθημάτων στη Διπλωματική Ιστορία και το Διεθνές Δίκαιο, ενώ παράλληλα θα ασχοληθεί και με την έρευνα αφού ο καθηγητής θα του προτείνει να εργαστεί μαζί του ως βοηθός, πρόταση που ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θα δεχθεί χωρίς συζήτηση. Στη Βοστώνη θα μείνει δύο χρόνια στη διάρκεια των οποίων θα έρθει σε επαφή με ενδιαφέροντες ακαδημαϊκούς δασκάλους διευρύνοντας τις γνώσεις και τους ορίζοντές του. Το 1981 θα επιστρέψει στην Ελλάδα προκειμένου να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.
Με την εκπλήρωση των υποχρεώσεων αυτών θα προσληφθεί στο Διπλωματικό γραφείο του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Γ. Παπανδρέου όπου μεταξύ άλλων θα ασχοληθεί με την Πρωτοβουλία των Πέντε Ηπείρων και των 6 Ηγετών κατά των πυρηνικών όπλων. Από εκεί, δύο χρόνια μετά θα μετατεθεί στο Διπλωματικό γραφείο του τότε Υπουργού Εξωτερικών Κάρολου Παπούλια όπου θα ασχοληθεί κυρίως με τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και πιο συγκεκριμένα με τα ζητήματα του Εναερίου χώρου του Αιγαίου ως μέλος της Εθνικής Επιτροπής Αεροναυτιλίας και εναερίου χώρου (ΕΑΝΕΧ).
Η συνεχής ενασχόλησή του με το θέμα αυτό και η συμμετοχή του σε αρκετές διαπραγματεύσεις τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και στο πλαίσιο των αρμοδίων Διεθνών Οργανισμών (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΟΑΣΕ) θα του επιτρέψουν να σχηματίσει μία πλήρη εικόνα του προβλήματος και των πολλαπλών συνεπειών του, την οποία μπορεί να μεταφέρει με σαφήνεια ακόμη και σήμερα. Στις δύο αυτές σημαντικές θέσεις θα βιώσει την πρακτική εφαρμογή της θεωρίας των διεθνών Σχέσεων και του Διεθνούς Δικαίου που είχε διδαχθεί, θα μάθει πολλά «μυστικά» της Διπλωματίας, ενώ θα έρθει σε επαφή με εξέχουσες προσωπικότητες του Διεθνούς Συστήματος.
Μετά τις εκλογές του 1989 και την κυβερνητική αλλαγή ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θα παραιτηθεί από τη θέση του και θα έρθει στη Λάρισα στην εφημερίδα του πατέρα του Παναγιώτη Δημητρακόπουλου «Ελευθερία», όπου θα ασχοληθεί και με την εδραίωση της «Ελευθερίας της Δευτέρας» και θα εργαστεί ως διευθυντής της «Ελευθερίας».
Πάντα ο Γιώργος Δημητρακόπουλος ήταν πολύ κοντά στο εκδοτικό και δημοσιογραφικό περιβάλλον αφού από πολύ νωρίς στη ζωή του βρισκόταν πολύ συχνά στα γραφεία και τις εγκαταστάσεις της και διατηρούσε άριστες σχέσεις με όλους τους εργαζόμενους σε αυτήν.
Θυμάται με συγκίνηση δημοσιογράφους, τυπογράφους και διοικητικά στελέχη της Εφημερίδας από την εποχή που ήταν μαθητής αφού πολλές φορές βρισκόταν ανάμεσά τους, ενώ σε κάθε ευκαιρία αφηγείται πολλές ιστορίες και ανέκδοτα από την καθημερινή ζωή στην εφημερίδα.
Άλλωστε όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά λέει οι άνθρωποι της Ελευθερίας του έμαθαν δημοσιογραφία στο μάρμαρο, ενώ ο πατέρας του πίστευε και τον κατεύθυνε να ξεκινήσει την επαφή του με την εφημερίδα καθαρίζοντας τις τότε λινοτυπικές μηχανές, καθότι ο κύριος Τάκης θεωρούσε ότι ο γιός του έπρεπε να ανεβεί ένα-ένα τα σκαλοπάτια της γνώσης και της δουλειάς, εμπειρία που ο ίδιος χρόνια μετά θα θεωρήσει πολύ σημαντική.
15 χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Το 1994 θα εκλεγεί για πρώτη φορά Ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατία και στο πλαίσιο της δουλειάς του θα βρίσκεται κάθε εβδομάδα στη Λάρισα όπου θα συναντά φορείς της πόλης και συμπολίτες του και θα είναι πάντα σε επαφή με τους εργαζομένους στα γραφεία και τις εγκαταστάσεις της εφημερίδας για να βλέπει και να βοηθά τον πατέρα του.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θα παραμείνει 15 χρόνια ως το 2009 εκλεγείς τρείς φορές, για ένα χρονικό διάστημα δε θα εκλεγεί και δεύτερος Αντιπρόεδρος του Σώματος. Σε όλη τη διάρκεια της 15ετούς θητείας του θα διατελέσει μέλος πολλών Επιτροπών, Αντιπροσωπειών και ειδικών εξεταστικών Επιτροπών του Κοινοβουλίου. Από αυτές ο ίδιος ξεχωρίζει την Επιτροπή Συνταγματικών Θεμάτων με Πρόεδρο τον μετέπειτα Πρόεδρο της Ιταλίας Giorgio Napolitano, την Επιτροπή Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, την Επιτροπή Αναφορών και Δικαιωμάτων των Πολιτών και την Αντιπροσωπεία με τις χώρες της Μέσης Ανατολής περιοχή την οποία θα επισκεφθεί αρκετές φορές. Παράλληλα θα συντάξει και αρκετές γνωμοδοτήσεις και εκθέσεις όπως η Έκθεση για την Διακυβερνητική Σύνοδο της Νίκαιας, η Έκθεση για τις σχέσεις της ΕΕ με το Ιράκ μετά τον Πόλεμο του 2003 και αρκετές γνωμοδοτήσεις για την Ευρω-Μεσογειακή Πολιτική της ΕΕ.
Η επιστροφή στην Ελλάδα
Το 2010 μετά τη λήξη και της τρίτης θητείας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Συνδυάζοντας την πολυετή πείρα του και τις ακαδημαϊκές του γνώσεις θα ασχοληθεί με την παροχή συμβουλών για Διεθνή και Ευρωπαϊκά Θέματα, διακρατικές σχέσεις και όλες τις πτυχές στον τομέα της Ενέργειας. Για τα θέματα αυτά θα αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ μετά την επανέκδοση της όπου θα διατελέσει και Σύμβουλος έκδοσης της εφημερίδας.
Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να επιστρέψει ακόμη στη Λάρισα και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του Παναγιώτης Δημητρακόπουλος με την διαθήκη του αφήνει την Ελευθερία εξ ολοκλήρου στον Γιώργο Δημητρακόπουλο μετά και τον θάνατο της μητέρας του στην οποία άφησε μόνο την διοίκηση και διαχείριση για όσο εκείνη ζει. Σήμερα η Ελευθερία βρίσκεται, στην ουσία, σε ξένα χέρια που όπως ο ίδιος θεωρεί εκπροσωπούν γνωστά συμφέροντα που πάντα επωφθαλμιούσαν την εφημερίδα, αλλά όσο ζούσε ο πατέρας του Παναγιώτης Δημητρακόπουλος δεν είχαν κινηθεί.
Στο συμπέρασμα αυτό έχει καταλήξει αφενός διότι θεωρεί ότι σε μία ήσσονος συγκριτικά σημασίας ενδο –οικογενειακής διαφωνίας έχει δοθεί σκοπίμως τέτοια διάσταση ώστε να του είναι αδύνατο να επισκεφθεί την πάσχουσα μητέρα του και να της παράσχει ανεξάρτητη ιατρική φροντίδα αλλά και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο πατρικό της σπίτι στην Αθήνα όπως η ίδια του ζήτησε, την τελευταία περίοδο της ζωής της τις οποίες δικαιούται όπως κάθε άνθρωπος, αφετέρου διότι στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση του στη διάρκεια της πρόσφατης και γνωστής σε όλους δικαστικής διαδικασίας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι: « ..κάτι είναι σάπιο στη Δανία» για να θυμηθούμε και το θεατρικό έργο Άμλετ του Σαιξπηρ.
Ο ίδιος ο Γιώργος Δημητρακόπουλος θεωρεί ότι το μείζον ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η υγεία και οι συνθήκες διαβίωσης της μητέρας του και να μπορεί να είναι κοντά της τα τελευταία χρόνια της ζωής της, δικαίωμα που δεν μπορεί κανείς να του αμφισβητήσει. Tα ζητήματα που αφορούν στην εφημερίδα Ελευθερία που είναι κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδεδεμένα με την εξέλιξη της υγείας της μητέρας του έπονται, και θα εξεταστούν αφού πρώτα ρυθμιστούν τα θέματα που αφορούν στην πορεία της υγείας της.
Η ιστορία του Γιώργου Δημητρακόπουλου που δεν έχει τελειώσει ακόμη, θυμίζει σε κάποιους την Οδύσσεια, την περιπλάνηση και τις περιπέτειες του Οδυσσέα αναζητώντας την Ιθάκη και την επιθυμία του να πάρει πίσω τον κόσμο του, τον κόσμο που του είχαν κλέψει οι μνηστήρες. Όταν λοιπόν έρχεται η ώρα σύμφωνα με τον Όμηρο ο Οδυσσέας φανερώνεται πάνοπλος και εκφράζει την οργή του.
Ευχόμαστε να έχει αίσιο τέλος η Οδύσσεια του Γιώργου Δημητρακόπουλου και να επιστρέψει στην δική του «Ιθάκη» την Ελευθερία την ιστορική εφημερίδα που σε ένα χρόνο θα κλείσει τα 100 χρόνια από την δημιουργία της 1922-2022.
Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Γιώργου Δημητρακόπουλου
