Η Δέσποινα Γκουτζολίκα, γεννήθηκε το 1981 σε ένα γραφικό χωριουδάκι στους πρόποδες του Κισσάβου, το Ομόλιο Λάρισας. Εργάζεται ως Αστυνομικός και της αρέσει να γράφει παιδικές ιστορίες.
Όταν ήταν παιδί, είχε την τύχη να ακούσει αμέτρητα παραμύθια από την καλή της γιαγιά –παραμύθια πότε για μικρούς και πότε για μεγάλους, άλλοτε συναρπαστικά και άλλοτε συγκινητικά. Όπως η ίδια έχει αναφέρει, όλα αυτά τα παραμύθια τα κράτησε καλά στην άκρη του μυαλού της και τώρα ήρθε η ώρα να τα χαρίσει, μαζί με τα δικά της, στους μικρούς της γιους αλλά και σε όλα τα παιδιά. Όνειρό της είναι να συνεχίσει να διηγείται παραμυθένιες ιστορίες σε όλον τον κόσμο… για να ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
To πρώτο της παιδικό βιβλίο με τίτλο «Ο φύλακας Άγγελος» εκδόθηκε το 2015 από την Ήρα Εκδοτική, ακoλούθησαν το «Ουπς.. ένα ροζ χταπόδι στον ωκεανό», «Τα μαγικά χρωματιστά μολύβια» και το τέταρτο παραμύθι της με τίτλο «Τι φοβάται η Τυτώ».
Έχει πάρει μέρος σε διαγωνισμούς ενώ τα διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί στο συλλογικό έργο «Οι μάγισσες της Θεσσαλίας» από την IWRITE- Εκδοτική και στο βιβλίο «Τραινογραφίες». Πολλά από τα διηγήματα της ακόμη, είναι προς ανάγνωση και στο διαδικτυακό τόπο. Εμπνευσμένη από τα Χαϊκού του Γιώργου Σεφέρη γράφει τα δικά της Χαϊκού και εύχεται στους αναγνώστες να ταξιδέψουν την φαντασία τους μέσα από τους στίχους…
Για να συμβάλετε και εσείς που επιθυμείτε στη προσφορά, συγκέντρωση και παράδοση βιβλίων για την νεοσύστατη βιβλιοθήκη στο Δαμάσι, επικοινωνήσετε με την συντονίστρια της δράσης Δέσποινα Γκουτζολίκα με μήνυμα (messenger), η οποία θα σας δώσει όσες περαιτέρω πληροφορίες χρειάζεστε.
Με τα παιδιά του σεισμόπληκτου Δαμασίου
Η Δέσποινα Γκουτζολίκα, αστυνομικός από την μια και από την άλλη γνωστή Λαρισαία συγγραφέας παιδικών βιβλίων, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αφήγησης, μετέφερε στα παιδιά του σεισμόπληκτου καταυλισμού Δαμασίου, μια δόση χαράς, ευτυχίας και δημιουργικότητας που είχαν τόσο ανάγκη οι μικροί φίλοι,παρά τις συνθήκες που επικρατούσαν εκεί. Κατά τη διάρκεια της δράσης που διεξήχθη, η συγγραφέας και αστυνομικός, διάβασε αποσπάσματα βιβλίων στα παιδιά σε συνεργασία με το «Χαμόγελο του Παιδιού» με τη μουσική συνοδεία του Αργύρη Μπαζιάνα.Δράσεις σαν αυτή αποτελούν εφαλτήριο για μια κοινωνία όπου «Η αλληλεγγύη είναι το παν» και η φράση «Ας ενωθούμε όλοι» παρακινούν έμπρακτα τους ανθρώπους στην προσφορά αλλά και τη συγκέντρωση, παράδοση καινούριων ή μεταχειρισμένων βιβλίων για τη δημιουργία νεοσύστατης βιβλιοθήκης στο Δημοτικό Σχολείο Δαμασίου.Με την υποστήριξη δηλαδή, της Τοπικής Κοινότητας Δαμασίου, η κα Γκουτζολίκα συγκεντρώνει παιδικά βιβλία, όπου μετά το πέρας της προσφοράς θα παραδοθούν στον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Δαμασίου, Γρηγόρη Λέτσιο για τη νέα βιβλιοθήκη εκεί.
Μηνύματα μέσα από παιδικές ιστορίες
Η Δέσποινα Γκουτζολίκα μίλησε στη larissanet,για την εμπειρία της κατά τη διάρκεια της δράσης, τα παιδιά στο Δαμάσι, τις μελλοντικές δράσεις, τη συμβολή της στη νεοσύστατη βιβλιοθήκη Δαμασίου και τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια.
Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε για τη διεξαγωγή της δράσης στο Δαμάσι; Ποιο είναι το συναισθηματικό αποτύπωμα που άφησε στη ψυχή σας η επίσκεψη σας εκεί;
Αυτό που με παρακίνησε πιο πολύ ήταν το αίσθημα της αλληλεγγύης και η αγάπη μου για τα παιδιά.Ένιωσα την ανάγκη να τους χαρίσω ελπίδα και ποιος ο καλύτερος τρόπος να μιλήσεις γι’ αυτή στα παιδιά από το να τους διηγηθείς μια ιστορία. Σε ένα τόπο που προσπαθεί να ανθίσει ξανά μέσα από τα χαλάσματα, η δημιουργία όμορφων εικόνων και στιγμών είναι μια σημαντική πρώτη κίνηση, μια σπίθα που θα ανάψει το φάρο της ελπίδας. Φεύγοντας, λοιπόν,ένιωσα αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά.
Κατά την δράση σας στο Δαμάσι, ποιες ήταν οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μας εκείνο το πρωινό, αλλά μαζί με τους μικρούς μας ακροατές, τα παιδιά από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και την όμορφη μουσική δεν το βάλαμε κάτω. Χορεύοντας διώξαμε τα σύννεφα και το ουράνιο τόξο της ελπίδας δεν άργησε να κάνει τις παιδικές φατσούλες να χαμογελάσουν.
Ποια ήταν η αντίδραση των παιδιών κατά τη διάρκεια της δράσης; Τι σας έκανε εντύπωση από τις αντιδράσεις των παιδιών εκεί παρά τις συνθήκες που επικρατούσαν;
Ένας αστείρευτος ενθουσιασμός με μπόλικη λαχτάρα για την αφήγηση ήταν αυτό που ζωντάνεψε τη δράση μας. Εντυπωσιακό ήταν ότι τα παιδιά μας ευχαριστούσαν ξανά και ξανά που είμαστε δίπλα τους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν.
Πείτε μας ένα ευχάριστο – αστείο συμβάν κατά τη διάρκεια της δράσης.
Την ώρα της αφήγησης πολλά από τα παιδιά μου έλεγαν ότι έχουν μια καλή γιαγιά που τους κάνει τόσα πολύτιμα δώρα, όπως η γιαγιά του μικρού Σταμάτη. Η τρίτη ηλικία –όταν μπορεί και είναι δίπλα στα μικρά παιδιά- παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ισορροπημένη ανάπτυξή τους.
Ποιο ήταν το παραμύθι που επιλέξατε για την δράση της ανάγνωσης μαζί με το «Χαμόγελο του Παιδιού»; Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο;
Το παραμύθι που επιλέχθηκε για αυτή τη δράση είναι η ιστορία του μικρού Σταμάτη με «Τα μαγικά χρωματιστά μολύβια». Είναι ένα βιβλίο που μιλάει για τις αρετές και το πόσο σημαντικές είναι για τον άνθρωπο και κυρίως για τα παιδιά που χτίζουν σιγά σιγά τον χαρακτήρα τους. Μαζί με το «Χαμόγελο του Παιδιού» θέλαμε να σκορπίσουμε στα παιδιά χαμόγελα και να μάθουν μέσα από την αφήγηση πώς να ζωγραφίσουν στην ζωή τους, το ουράνιο τόξο των αρετών.
Μια φράση από τα παραμύθια σας που θα την συνδέατε με την εμπειρία σας εκεί;
«Η Τυτώ η κουκουβάγια είχε φόβο στην καρδιά.
Mα ήρθε κάποτε η μέρα που τον έδιωξε ψηλά.
Με τους φίλους της τ’ αστέρια τώρα χαρούμενη πετά
και όλους τους μαθαίνει πώς να μη φοβούνται πια».
Νομίζω ότι το πιο πρόσφατο βιβλίο μου «Τι φοβάται η Τυτώ;»,το οποίο θα ήθελα να διαβάσω στα παιδιά σε μια επόμενη δράση ταιριάζει απόλυτα στην εμπειρία των παιδιών σε σχέση με τον σεισμό –και όχι μόνο βεβαίως. Η διαχείριση του φόβου–γιατί όλοι μας φοβόμαστε και θα έπρεπε να το περνάμε σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό στα παιδιά- είναι πολύ σημαντική διεργασία της ωριμότητας και κατ’ επέκταση της ενηλικίωσης.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι στιγμής στην πρωτοβουλία σας για συλλογή βιβλίων για τη σύσταση της βιβλιοθήκης στο Δαμάσι;
Η ανταπόκριση είναι μεγάλη και συγκινητική σε αυτή την πρωτοβουλία για τη βιβλιοθήκη που θα δημιουργηθεί στο εσωτερικό του νέου Δημοτικού Σχολείου Δαμασίου. Ευχαριστώ πολύ από καρδιάς όλο τον κόσμο από όλη την Ελλάδα που ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή με μεταχειρισμένα ή καινούρια βιβλία στο κάλεσμα καθώς και για τις αφιερώσεις που γράφουν στο εσωτερικό των βιβλίων για αυτά τα παιδιά. Κάθε βιβλίο ένα λουλούδι στο κήπο της βιβλιοθήκης τους, κάθε μήνυμα ένα χαμόγελο ελπίδας στο πρόσωπο αυτών των παιδιών. Περιμένουμε κάθε έναν που θέλει να συνεισφέρει, να επικοινωνήσει μαζί μας.
Σκεφτήκατε να πάρετε μαζί σας στην δράση τους γιους σας, σας ακολουθούν σε ανάλογες δράσεις;
Φυσικά. Τα παιδιά μου είναι οι μικροί μου βοηθοί. Στις περισσότερες δράσεις μου είναι μαζί είτε πάνω είτε κάτω στη σκηνή. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να τους κάνω μέρος του ταξιδιού της συγγραφής μιας και η ανάγκη μου να τους διηγούμαι ιστορίες με ώθησε να ξεκινήσω –αφού τα διηγούμουν προφορικά- και θέλω να τις γράψω ώστε να τις μοιραστώ και με πολλά άλλα παιδιά.
Τα παιδιά σας αποτελούν το μεγαλύτερο καθηγητή γραφής και έμπνευσης έχετε αναφέρει. Τι άλλο σας δίνει έμπνευση στη συγγραφική διαδικασία;
Εκτός από τα παιδιά μου,αυτό που επίσης, με ώθησε στον κόσμο του παιδικού βιβλίου και μου δίνει έμπνευση είναι η επιθυμία που νιώθω να βγάλω από μέσα μου τις λέξεις, τις εικόνες, τις περιπέτειες και να οδηγήσω τους παιδικούς αναγνώστες να δουν την όμορφη πλευρά της πραγματικότητας μέσα από ένα παραμύθι, μια φανταστική ιστορία. Εξάλλου τι πιο ωραίο, να μπορείς να ταξιδεύεις μέσα από τη συγγραφή και να γίνεσαι ένα με τους ήρωές σου. Να γίνεσαι και εσύ για λίγο παιδί.
Ποιον παιδικό ήρωα θα στέλνατε για να κάνει παρέα με τα παιδιά στις σεισμόπληκτες περιοχές, γιατί;
Θα έστελνα τα τρία γουρουνάκια για να κτίσουν γρήγορα το σχολείο τους και τα σπίτια τους και να ξαναγυρίσουν σύντομα στις παλιές τους συνήθειες, δείχνοντάς τους πως η ομαδικότητα και η συνεργασία είναι ένα δυνατό όπλο απέναντι σε κάθε μορφής κίνδυνο. Έτσι, θα έδιωχναν το κακό λύκο του σεισμού και κανένας ξανά δεν θα μπορούσε να τους φοβίσει.
Σκληρή καθημερινότητα σε αντιπαραβολή με τη συγγραφή βιβλίων, πώς συμβιβάζονται αυτά τα δυο; Κατά πόσο αποτελεί πρόκληση για εσάς;
Είναι γεγονός ότι μέσα από την συγγραφή των παιδικών ιστοριών γίνεσαι και εσύ για λίγο παιδί και ταξιδεύεις μαζί με τους ήρωές σου στον κόσμο της παιδικής αθωότητας. Όμως, η καθημερινότητα σε φέρνει πολλές φορές αντιμέτωπο με την σκληρή πλευρά του πραγματικού κόσμου, το σκοτεινό μέρος της ανθρώπινης ψυχής. Είναι φυσικό λοιπόν, να αναζητάς κάτι από την αγνότητα της παιδικής ψυχής ως αντιστάθμισμα και να την εκτιμάς περισσότερο. Άλλωστε, είναι σημαντικό μέσα από τις λέξεις και τις εικόνες να προσφέρεις σ’ ένα παιδί τα κατάλληλα εφόδια, για να τα κρατήσει σα φυλαχτό σε μια γωνιά της σκέψης του και να τα χρησιμοποιήσει όταν έρθει αντιμέτωπο με τις παγίδες της ζωής κατά την ενηλικίωση.
Τι πιο ωραίο λοιπόν, όταν μπορείς να περάσεις μέσα από τις παιδικές ιστορίες μηνύματα για τις αξίες της ζωής και να χαρίζεις μέσα από χρωματιστές πινελιές φαντασίας αισιοδοξία, πίστη και ελπίδα.
Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι το παν για μας είναι τα παιδιά… Αν καταφέρουμε να κάνουμε τις παιδικές φατσούλες να χαμογελάσουν και φωτίσουμε λίγο το δρόμο τους τότε ο κόσμος θα είναι ευτυχισμένος και γεμάτος αγάπη.
Τι ακολουθεί μετά τη κίνηση αλληλεγγύης; Έχετε ολοκληρώσει τις δράσεις σας στις σεισμόπληκτες περιοχές;
Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για αυτά τα παιδιά που μας έχουν πραγματικά ανάγκη. Να γεμίσουμε το μυαλουδάκι τους με όμορφες χαρούμενες στιγμές και να απομακρύνουμε όσο μπορούμε τον φόβο τους.
Πέρα από το «Xαμόγελο του Παιδιού» να περιμένουμε ανάλογες δράσεις με άλλους φορείς ή οργανώσεις;
Στις άμεσες δράσεις έχουμε σχεδιάσει ένα όμορφο πρόγραμμα με διάφορους φορείς βασιζόμενες πάντα στο βιβλίο και στο παιδί.
Επόμενα συγγραφικά και μη σχέδια; Σας πέρασε από το μυαλό να γράψετε σχετικό βιβλίο για τους σεισμούς και τα μικρά παιδιά;
Στα άμεσα σχέδια είναι η έκδοση του πέμπτου κατά σειρά παραμυθιού και το πρώτο μου διήγημα χαρτογραφημένο στις περιοχές του τόπου μου. Δεν θα ήθελα να γράψω ένα παιδικό βιβλίο σχετικό με τους σεισμούς αλλά δεν το αποκλείω κιόλας.
Το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους συνανθρώπους μας αυτή τη στιγμή;
Σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι μας ας βαδίζουμε με σταθερά βήματα στο μονοπάτι της ελπίδας και της αισιοδοξίας και αν βγούμε σε αδιέξοδο, να μην τα παρατάμε να κάνουμε στροφή και να χαράξουμε άλλη καινούρια πορεία.
