Φωτ. Γρηγόριος Κατσιάνας
Γεννημένος στη Λάρισα το 1969. Μεγαλωμένος σε μια αγροτική οικογένεια, έμαθε από μικρός να σέβεται τον ιδρώτα της γης. Η μοναδική του σχέση με τη γεωργία είναι μεγάλες «αισθητικές σκανταλιές» που οδηγούν τους γονείς του σε σπαρταριστά γέλια. Δε κατανοούν την εμμονή του με τα χρώματα και την αρχιτεκτονική των στοιβαγμένων ζαρζαβατικών. «Συνειδητοποιούν όμως γρήγορα, πώς η μόνη του επαφή με τη γεωργία, θα είναι οι γεωμετρικά κομμένες πατάτες» αναφέρει ο Απ. Αλεξόπουλος.
Σε ηλικία 15 ετών ακολουθεί τα αδέρφια του στη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει χαρακτική κι αργότερα ενδυματολογία, styling και Θεατρικό make up στον οργανισμό «Δημητρέλη». Μετά το στρατό, αποφασίζει να κατέβει στην Αθήνα για να σαρκώσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Συμμετέχει σε διάφορες θεατρικές oμάδες καθώς και εικαστικά events, ως ενδυματολόγος, σκηνογράφος ή make up artist.
Το 1995 συναντά το πεπρωμένο. Μια αγγελία εργασίας σε εφημερίδα, γίνεται η αφορμή να συναντηθεί με την σκηνοθέτρια ΄Ολγα Μαλέα, η οποία ξεκινούσε τότε τα σκηνοθετικά της βήματα στην Ελλάδα. Η ενδυματολογική του δραστηριότητα γίνεται το κλειδί της προσλήψεώς του.
Ο Απόστολος στη συνέχεια, έρχεται για πρώτη φορά, σε επαφή με τον άγνωστο χώρο του κινηματογράφου. Γοητεύεται από την αφηγηματική δύναμη της κάμερας κι εθίζεται στις απρόβλεπτες συνθήκες των γυρισμάτων. Εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη σε διαφημιστικά, σήριαλ και κινηματογραφικές ταινίες. Μέσα από τη διαδικασία των γυρισμάτων, του αποκαλύπτεται μια κρυμμένη εσωτερική δυναμική που έμελλε να γίνει η βασική του αδυναμία για το υπόλοιπο της ζωή του: Η μαγεία του σεναρίου.
Αυτή τη φορά το σενάριο, η αρχιτεκτονική των αποτυπωμένων συναισθημάτων, γίνεται ο νέος του κόσμος. Η κοσμοθεωρία του επαναπροσδιορίζεται. Μπολιάζεται με τη σαρωτικότητα του γραπτού λόγου. Η μαθηματική ψυχολογία των συναισθημάτων, η οξυδέρκεια του αφηγηματικού τόξου και η απαιτητικότητα της άγραφης σελίδας γίνονται αγαπημένοι συνοδοιπόροι στη καθημερινότητα του σεναριογράφου.
Μετέπειτα, παίρνει τις βάσεις για τη γραφή σεναρίου μέσα από μια σειρά σεμιναρίων στην Ιταλία. Επιστρέφοντας, το «αναπόφευκτό» του τον οδηγεί για μια ακόμη φορά στη δράση. Κατά τη διάρκεια γυρισμάτων με την κα Μαλέα, ένα σφαγείο στην Ασπροβάλτα, πυροδοτεί μια παράτολμη ιδέα. Ο «Οργασμός της αγελάδας» αποτελεί το σενάριο, μετά πρόσωπα, χώροι και στο τέλος κινηματογραφική ταινία.
Η μεγάλη εμπορική του επιτυχία και η καρμική χημεία με την ΄Ολγα Μαλέα οδηγούν στις επόμενες ταινίες «Η διακριτική γοητεία των αρσενικών», «λουκουμάδες με μέλι» με τελευταία τη «ματζουράνα». Μια ιστορία για τη στοργική βία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Σήμερα, στο συρτάρι περιμένουν τρία ακόμη project με την κα Μαλέα. Ένα σήριαλ και δυο ταινίες που ελπίζουν να βρουν το δρόμο τους στις αίθουσες του κινηματογράφου.
Παράλληλα, ο Απόστολος Αλεξόπουλος μόλις ολοκλήρωσε ένα θεατρικό έργο, ιδιαίτερης συναισθηματικής σημασίας, τον «Κουριρή». Ένα 50χρονο παιδί αναμετράται με τις αδιέξοδες πληγές που στοιχειώνουν τις βαλίτσες ενός χαμένου ταξιδιού. Ο σεναριογράφος δεν έπαψε ποτέ να ενθουσιάζεται με τα χρώματα, την αρχιτεκτονική και την έκφραση της ζωής. Με τον ενθουσιασμό ενός έφηβου παραμυθά, εύχεται να ξανασυναντηθείτε σύντομα στην οθόνη.
Όσον αφορά τη σημερινή πραγματικότητα ο κ. Αλεξόπουλος τοποθετείτε «Ξεκαθαρίζω πως αδιαφορώ αν θα κατηγορηθώ για μελοδραματισμό. Αναγνωρίζοντας στις δύσκολες στιγμές παγκοσμίως, θα σταθώ στους καλλιτέχνες. Με ελάχιστες αποδοχές κι ανύπαρκτες προοπτικές για δουλειά οι περισσότεροι, βιώνουμε ζοφερή πραγματικότητα. Σήμερα πήγαμε λίγα χρήματα, φακές, μακαρόνια και ψωμί σε έναν άνεργο, φίλο καλλιτέχνη. Το χαμόγελο στα μάτια του, ήταν η συγκλονιστικότερη συνάντηση με το Θεό» τονίζοντας έτσι πως «Μια μέρα χωρίς γέλιο, είναι μια χαμένη μέρα» ότι και να σου συμβαίνει, ενώ η αλληλεγγύη αποτελεί γι’ αυτόν δύναμη ψυχής.
Μαριάννα Μανωλοπούλου
