Ενδιαφέρουσα και ανατρεπτική η πορεία του αρχιτέκτονα Αντώνη Μόρα, ο οποίος σκιαγραφεί στα «ΠΡΟΣΩΠΑ» τη δική του οπτική για την αρχιτεκτονική, παραθέτοντας συνάμα το στίγμα των projects, τα οποία – όπως ο ίδιος επισημαίνει – έχουν αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Οι πρώτες «συστάσεις» για τον Αντώνη Μόρα περιλαμβάνουν ότι γεννήθηκε το 1979, ενώ με τη σύζυγό του Άννα Δαστιρίδου, οφθαλμίατρο, έχουν δύο παιδιά, το Γιώργο – Αλέξανδρο και τη Βάσω – Στέλλα.
Η απόφασή του να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική ξεκίνησε με ένα «μυστικό»: «Αρχικά σπούδαζα μαθηματικά, έδωσα εξετάσεις ξανά χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς μου και πέτυχα στην αρχιτεκτονική της Πάτρας αλλά τελικά αποφοίτησα από την Αρχιτεκτονική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2005» επισημαίνει χαρακτηριστικά, ενώ αναφέρεται σε δύο ανθρώπους, οι οποίοι κατά την περίοδο των σπουδών του τον επηρέασαν βαθύτατα: «Ο Κ. Σπυριδωνίδης και ο Α. Διδασκάλου. Με αυτούς τους ανθρώπους άρχισα να διασαφηνίζω τί ήταν αυτό που με σαγήνευε στην αρχιτεκτονική γιατί από πολύ νωρίς συνειδητοποιούσα ότι το να σχεδιάζεις κτίρια είναι βαρετό. Άρχισα να ασχολούμαι με τις διαδικασίες παραγωγής της αρχιτεκτονικής, τις ιδέες πίσω από τις σχεδιαστικές/συνθετικές μεθόδους και κυρίως με διαστάσεις της αρχιτεκτονικής οι οποίες ήταν οριακές. Η avant garde με γοήτευε αλλά περισσότερo μου ασκούσε έλξη η αρχιτεκτονική που δεν έμοιαζε με αντικείμενο, που ήταν χρόνος, γεγονός, κατάσταση.
Αυτός ο προβληματισμός με ώθησε να συνεχίσω τις σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο ΕΜΠ της Αθήνας στο πρόγραμμα Σχεδιασμός του Χώρου με ειδίκευση στον Πολιτισμό. Εκεί γνώρισα τον Δ. Παπαλεξόπουλο και συνειδητοποίησα ότι τα αντικείμενα δε με ενδιέφεραν για το πώς μοιάζουν αλλά για το τί κάνουν και αυτό με βοήθησε να αποφοιτήσω με άριστα (2009). Παράλληλα δούλευα και ήρθαν και τα πρώτα δείγματα ότι παρά την κρίση που αναδυόταν έμοιαζε να υπάρχουν προοπτικές».
Αυτή η διαδρομή έφερε διακρίσεις και βραβεία σε διαγωνισμούς: Πρώτο βραβείο για το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσπρωτίας μαζί με τη Κ. Σμυρόγλου και τον Κ. Αβραμίδη, Έπαινο σε διαγωνισμό του Greek Architects μαζί με τον Ν. Καρκατσέλα και την Ε. Δρόσου, 4ο βραβείο στο διαγωνισμό για την τάφρο Χατζηχαλάρ στη Λάρισα.
«Αποφάσισα να ανοίξω το δικό μου γραφείο μαζί με την Κωνσταντίνα Δαστιρίδου Πολιτικό Μηχανικό. Δουλεύαμε μαζί μικρά κτίρια κατοικιών κυρίως. Συνειδητοποιούσα ότι κάτι μου έλειπε.
Ξεκίνησα διδακτορικό στο τμ. Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ υπό την επίβλεψη του Κ. Σπυριδωνίδη (2011). Ξεκίνησα να τον βοηθάω στη διδασκαλία εκεί.
Παράλληλα στη δουλειά του γραφείου και στις υποχρεώσεις στο ΑΠΘ άρχισα να συνεργάζομαι με το Θάνο Παπακωνσταντίνου στο σχεδιασμό ηχητικών περιβαλλόντων για τις σκηνικές δράσεις της θεατρικής ομάδας Helter Skelter. Το 2015 άρχισα να διδάσκω στο τμ. Πολ. Μηχ. του ΤΕΙ Θεσσαλίας ως Πανεπιστημιακός Υπότροφος και άρχισα να εστιάζω σε μεγαλύτερης κλίμακας και πολυπλοκότητας αρχιτεκτονικές μελέτες.
Το 2018 κερδίσαμε το διαγωνισμό για την εκπόνηση της μουσειογραφικής μελέτης της μόνιμης συλλογής της Πινακοθήκης Κατσίγρα την οποία και υλοποιήσαμε ενώ παράλληλα δουλεύαμε πάνω στη διερεύνηση Ανάπλασης του Περιβάλλοντος χώρου του Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας ως υπαίθριου μουσειακού χώρου. Εκπονήσαμε τη μελέτη για την Ανάπλαση της περιοχής Κατράνα σε χώρο πολιτισμού στα Φάρσαλα, και μελέτες αστικών αναπλάσεων σε δήμους, κτίρια κατοικιών, ιατρεία, ανακαινίσεις καταστημάτων κ.α.» αναφέρει, περιεκτικά, για την πορεία του ο Αντώνης Μόρας, ο οποίος κλείνοντας διατυπώνει μία διαπίστωση και ένα ερώτημα: «Τα τελευταία χρόνια το ύφος των project έχει αλλάξει σημαντικά. Γίνονται όλα πιο απαιτητικά, πιο πολύπλοκα, πιο ευέλικτα, δημόσια, εξωστρεφή, αστικά, πειραματικά. Πολλές φορές η άυλη παρουσία τους είναι ισχυρότερη του υλικού / φυσικού τους αποτυπώματος λες και δε διαθέτουν σαφή όρια. Για να ανταποκριθώ σε αυτή τη διαπίστωση αποφάσισα να μετονομάσω το γραφείο σε aether:arch προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα “που κατοικούν οι ιδέες;”».
Γ.Α.
