Η Αθηνά Ζέρβα είναι πτυχιούχος Φυσικής Αγωγής, με ειδικότητα στην καλαθοσφαίριση και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Διοίκηση Αθλητικών Οργανισμών και Επιχειρήσεων. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Από το 1989 ζει και εργάζεται στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Ξεκίνησε το μπάσκετ ως αθλήτρια στην Ολύμπια Λάρισας, συνέχισε ακολούθως στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης αλλά πολύ νωρίς αφοσιώθηκε στην προπονητική. Τα τελευταία 35 χρόνια έχει θητεύσει στους πάγκους πολλών γυναικείων και ανδρικών ομάδων με συμμετοχή σε Εθνικές, Τοπικές Κατηγορίες αλλά και σε Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις.
Από το 2011 είναι Ομοσπονδιακή Προπονήτρια στην Εθνική Ομάδα Καλαθοσφαίρισης Κωφών Γυναικών και ως σήμερα με την ομάδα, έχει κατακτήσει:
Χάλκινο Ευρωπαϊκό Μετάλλιο το 2012, στο Ικόνιο της Τουρκίας,
Χρυσό Ευρωπαϊκό Μετάλλιο το 2016, στη Θεσσαλονίκη,
Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο το 2017, στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών, στη Σαμψούντα της Τουρκίας,
Χρυσό Μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Κωφών, τον Ιούλιο του 2019, στο Λούμπλιν της Πολωνίας.
Για τις επιτυχίες της με την Εθνική Ομάδα έχει τιμηθεί από την Προεδρία της Δημοκρατίας, την Περιφέρεια Θεσσαλίας και πολλούς άλλους κοινωνικούς και αθλητικούς φορείς.
Η Αθηνά Ζέρβα είναι η προπονήτρια που οδήγησε την Εθνική Ομάδα Μπάσκετ Κωφών Γυναικών στο υψηλότερο σκαλί του κόσμου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών που διεξήχθησαν τον περασμένο Ιούλιο στην Τουρκία.
«Άρχισα να παίζω μπάσκετ στα 14 μου, πρώτα στις ομάδες του σχολείου και μετά στην πρώτη γυναικεία ομάδα που δημιουργήθηκε στη Λάρισα, την Ολύμπια. Στο πανεπιστήμιο, μεταγράφηκα στον Ηρακλή και ήμουν η πιο ευτυχισμένη αθλήτρια του κόσμου. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Λατρεία με το μπάσκετ, να γυρνάω σπίτι βράδυ, μετά την προπόνηση, κουκουλωμένη, πάνω σε μια βέσπα, με τον Βαρδάρη να με χτυπάει κατάμουτρα και θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Να ονειρεύομαι, ξύπνια, πως θα ζήσω για πάντα, μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου, παρέα με αυτή την μοναδική μυρωδιά του ξύλινου παρκέ. Το όνειρο όμως, τελείωσε νωρίς. Ο πρόσθιος χιαστός και ο μηνίσκος στο δεξί μου γόνατο, είχαν άλλη γνώμη… και ίσως και άλλα σχέδια για μένα».
Αυτά τα σχέδια και οι τίτλοι ήρθαν από άλλο πόστο… Αυτό στην άκρη του πάγκου, ως επικεφαλής του προπονητικού τημ της Εθνικής Γυναικών Κωφών.
Το ημερολόγιο γράφει 29 Ιουλίου 2017. Στην Σαμψούντα της Τουρκίας μια ομάδα από «γαλανόλευκα» κορίτσια δίνει τη μεγαλύτερη μάχη. Βρίσκεται στον τελικό της Ολυμπιάδας Κωφών κόντρα στη Λιθουανία και το τελευταίο σφύριγμα κάνει τη χώρα μας περήφανη.
Το τελικό 67-50 ανεβάζει την Εθνική στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου και τα πανηγύρια έχουν ήδη ξεκινήσει. Η Ελλάδα είναι στην κορυφή του κόσμου. Μια επιτυχία δίχως προηγούμενο, χωρίς να είναι πυροτέχνημα. Έχει προηγηθεί, άλλωστε, άλλο ένα χρυσό μετάλλιο, το 2016 στο Πανευρωπαϊκό της Θεσσαλονίκης.
Πρωταγωνιστές στο συγκεκριμένο επίτευγμα; Όλοι ανεξαιρέτως. Από τις παίκτριες, τους γυμναστές, τους φροντιστές και προφανώς τους προπονητές. Μια ομαδική επιτυχία ωστόσο χρειάζεται πάντα έναν… καπετάνιο. Και αυτός ο καπετάνιος ακούει στο όνομα Αθηνά Ζέρβα. Την αρχιτέκτονα των χρυσών αυτών επιτυχιών.
Την κορυφή της πυραμίδας, εκείνη που συντονίζει, που κατευθύνει, που δείχνει το δρόμο στα κορίτσια να κυνηγούν τα όριά τους χωρίς να σκέφτονται ότι έχουν κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.
Μια ζωή στα γήπεδα η Αθηνά, ασχολήθηκε από μικρή με την προπονητική και το 2011 παίρνει «μια απόφαση ευθύνης», όπως δηλώνει όταν και της γίνεται η πρόταση να αναλάβει την συγκεκριμένη αποστολή. Η αρχή ήταν δύσκολη, καθώς δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη κατάσταση εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Μέχρι να βρεθούν οι κώδικες επικοινωνίας το έργο της δεν ήταν καθόλου εύκολο. Στην πρώτη της προπόνηση, μάλιστα ένιωθε πως ήταν η μόνη που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μέσα στο παρκέ, όμως σύντομα τα πράγματα θα άλλαζαν. Με τις παίκτριες της βρήκε τις «απαραίτητες και διαφορετικές γωνίες» φράση που αρέσκεται να χρησιμοποιεί, και η Αθηνά σύντομα δέθηκε μαζί τους. Αποτέλεσμα; Αυτό που βλέπουμε και καμαρώνουμε σήμερα.
Πέραν αυτού, η Λαρσαία προπονήτρια χωρίς να μασά τα λόγια της, δηλώνει ευλογημένη που βρίσκεται στη συγκεκριμένη θέση, σε κάθε λέξη της αποτυπώνεται η αγάπη της για αυτό που κάνει και «νευριάζει» όταν της αποδίδεται ο όρος «ήρωας».
Διότι σε μια ομάδα δεν υπάρχει ένας ήρωας, είναι όλοι μαζί…
