Μακριά από τέτοιου είδους αφιερώµατα, γιατί όπως σαρκαστικά λέει, «όταν αρχίσουν οι βραβεύσεις και τα αφιερώµατα κάτι δεν κάνεις καλά», φιλοξενείται φέτος σχεδόν µε το ζόρι, επιβεβαιώνοντας ακόµα µία φορά την αντισυµβατική του φύση. Η εικόνα του, οι απόψεις του όπως και οι σκηνοθεσίες του είναι δύσκολο να περάσουν απαρατήρητες.
Ο Άκυς Μητσούλης γεννήθηκε στη Νίκαια Λάρισας το 1971, τέλειωσε εκεί το Γυµνάσιο και το Λύκειο και βρέθηκε στο τµήµα χηµικών µηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Γρήγορα κατάλαβε ότι το Πολυτεχνείο δεν αρκούσε για να καλύψει τις δικές του ανησυχίες οπότε τα παράτησε όλα σπουδάζοντας θέατρο και σκηνοθεσία Ιρλανδία και Αγγλία. Γυρνώντας στην Ελλάδα βρέθηκε στην Αθήνα της δεκαετίας του ‘90 στα πρώτα του βήµατα ως σκηνοθέτης στο επαγγελµατικό θέατρο.
Παιδί της γενιάς του Τεχνοχώρου, άρχισε να σκηνοθετεί σε αντισυµβατικούς χώρους, έργα τολµηρά, αιρετικά αλλά και προσαρµογές κλασσικών έργων πάντα µε τη δική του ροκ αισθητική. Παράλληλα εκείνη την περίοδο δουλεύει στο ραδιόφωνο αλλά και ως stand up comedian στην πρώτη εµφάνιση του είδους στην Ελλάδα. Με το ραδιόφωνο αλλά και µε το stand up comedy συνεχίζει να συναντιέται τακτικά. Υπηρέτησε µε ζήλο το θεσµό των ∆ηµοτικών Περιφερειακών Θεάτρων σκηνοθετώντας σε πολλά από αυτά ( ∆ΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου, ∆ΗΠΕΘΕ Σερρών, ∆ΗΠΕΘΕ Βόλου ). Από το 2002 µέχρι και το 2005 σκηνοθετούσε στο ∆ΗΠΕΘΕ Βόλου ενώ αµέσως µετά αναλαµβάνει υπεύθυνος της παιδικής σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου. Γίνεται καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θεσσαλικό Θέατρο το 2007. Υπήρξε ο δεύτερος νεότερος καλλιτεχνικός διευθυντής σε ∆ΗΠΕΘΕ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ανοίγει το θέατρο σε νέους σκηνοθέτες, πειραµατικά έργα και εναλλακτικό ρεπερτόριο. Αποµακρύνεται από καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεσσαλικού το 2009. Έχει σκηνοθετήσει πάρα πολλά έργα σε όλους τους θεατρικούς αλλά και αντισυµαβατικούς χώρους της Λάρισας, έργα όπως, «Η τελευταία µαγνητοταινία του Κραπ» του Μπέκετ, «Καρέκλες» του Ιονέσκο, αλλά και «Μίσερι» του Στέφεν Κίνγκ και «Χοντροί άντρες µε φούστες».
Αγαπά τη σάτιρα γι’ αυτό και οι παρουσιάσεις που κάνει σε διάφορες τελετές είναι επιθετικά σατιρικές. Όπως λέει η σάτιρα δεν πρέπει να είναι ποτέ προσβλητική αλλά δεν γνωρίζει όρια. Έχει διασκευάσει για το θέατρο έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, η διασκευή του στην Ειρήνη του Αριστοφάνη για παιδιά διδάσκεται στις µεταπτυχιακές σπουδές του τµήµατος θεατρολογίας του Πανεπιστηµίου Πατρών, έχει γράψει το «Ένα µυστήριο µία φορά», ένα εφηβικό goth παραµύθι (εκδόσεις «λογείον») το οποίο έχει ανέβει στο θέατρο Αυλαία στη Θεσσαλονίκη και τους «Μαγικούς Επιστήµονες» ένα έργο για παιδιά που γνώρισε πολλά ανεβάσµατα στη σκηνή µέχρι τώρα. Αυτό το διάστηµα είναι υπεύθυνος του Θεατρικού Εργαστηρίου του ∆ήµου Κιλελέρ, και συνεργάζεται ως σκηνοθέτης µε πολλούς πολιτιστικούς φορείς. Ακραίος, αντισυµβατικός και αιρετικός είναι ίσως αυτό που έχει λεζάντα στο blog του: «Είµαστε αυτοί που οι γονείς µας έλεγαν να µην κάνουµε παρέα».
