(φωτ. από τη φετινή παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)
Ο Δημήτρης Τσιπλακούλης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής, με πλούσια ερευνητική δραστηριότητα στον τομέα της παράδοσης και ιδιαίτερα στον παραδοσιακό χορό και στο τραγούδι, από τον Σεπτέμβριο του 1986 αναλαμβάνει ως δάσκαλος χορού στο Λύκειο των Ελληνίδων της Λάρισας. Με τη συστηματική εργασία και την υπεύθυνη αναζήτηση δημιουργεί μία σημαντική κυψέλη λαϊκού πολιτισμού. Στο Λύκειο των Ελληνίδων μεταδίδει την αγάπη του και τη βαθιά πίστη του πως η παράδοσή μας αξίζει να μελετάται, να προβάλλεται και να αναπαράγεται, γιατί είναι ο συνδετικός κρίκος του παρόντος με το παρελθόν και με το μέλλον. Ο παραδοσιακός χορός είναι κοινωνικό φαινόμενο, με συγκεκριμένες διαστάσεις και νόημα. Μέσα από αυτόν διδάσκονται τα βαθύτερα χαρακτηριστικά της φυλής μας, όπως είναι η αρχοντιά, η μεγαλοπρέπεια, η αυθεντικότητα, η απλότητα και συνάμα η επιβλητικότητα, η καλαισθησία, η αγάπη, η συνεργασία, ο αλτρουισμός. Έτσι αντιμετωπίζεται ο χορός στο Λύκειο των Ελληνίδων, όπου επί τριάντα ένα χρόνια ο Δημήτρης Τσιπλακούλης προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει όλες τις αξίες που πηγάζουν από την παράδοση σε χιλιάδες παιδιά αλλά και ενηλίκους, που παρακολουθούν τα τμήματά του.
Προέκταση της διδασκαλίας αποτελούν οι μουσικές βραδιές με αυθεντικές κομπανίες απ’ όλη την Ελλάδα και οι αποδράσεις – εκδρομές, ευκαιρίες για κοινωνικότητα, συνάντηση, ανανέωση, εκτόνωση. Κατά τη μακρόχρονη αυτή θητεία πέρα από τη διδασκαλία του χορού, ο Δημήτρης Τσιπλακούλης έχει εκπονήσει εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια, για μαθητές και για δασκάλους χορού, διοργάνωσε έκθεση φωτογραφίας με θέμα: «Λαϊκά δρώμενα που επιβιώνουν ως τις μέρες μας», έκθεση παραδοσιακού κεντήματος και έχει προβάλει τον πολιτιστικό πλούτο της πατρίδας μας σε πολλές πόλεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ταξίδεψε και παρουσίασε αξιόλογες παραστάσεις στις πόλεις Μόσχα, Ουάσιγκτον, Ν. Υόρκη, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας, Σολτ Λέικ Σίτι, Ατλάντα, Παρίσι, Βαρκελώνη, Βαρσοβία, Βελιγράδι, Ρώμη, Τελ Αβίβ, Πεκίνο, Σεούλ, Χάιφα, Αβινιόν, Σαν Ρέμο, Κόμο, Λουγκάνο, Μόντενα, Λιλ, Λιεβέν, Αγκριτζέντο κ.α. όπου απέσπασε τιμητικές διακρίσεις και βραβεία και είχε πολλές αξιόλογες συνεργασίες.
Στον σύντομο απολογισμό των σημαντικότερων σταθμών αυτής της πορείας, κυρίαρχη θέση κατέχουν οι θεματικές παραστάσεις, εμπνευσμένες όλες από την
λαϊκή παράδοση, οι οποίες έτυχαν θερμής αποδοχής από το κοινό. Αυτές είναι οι παραστάσεις: «Έλληνες και Εποχές» 1994, «Τα χάλκινα πνευστά της Μακεδονίας» 1998, «Ο κύκλος της ζωής της Θεσσαλίας» 2001, «Χοροχρώματα» 2006, «Από την τελετουργία στο γλέντι», 2013. Οι τρεις τελευταίες παραστάσεις προβλήθηκαν ολοκληρωμένες από την ελληνική τηλεόραση (ΕΤ3) και έτσι ακούστηκε ο πολιτιστικός παλμός της Λάρισας σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στον απόδημο Ελληνισμό.
Κορυφαία στιγμή σε όλη αυτή τη διαδρομή του Δημήτρη Τσιπλακούλη ήταν η τελευταία μεγαλειώδης παράσταση «Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία αχάλαστα» που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο στο Κηποθέατρο της πόλης μας και πρόσφατα στις 2 Δεκεμβρίου 2017 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Μ΄ αυτό το εγχείρημα απέδειξε ότι η προσήλωση στην παράδοσή μας, η βαθιά γνώση και μελέτη του παραδοσιακού χορού και τραγουδιού, σε συνδυασμό με την πρωτόλεια έμπνευση μπορούν να οδηγήσουν στην πραγματοποίηση ενός άρτιου θεάματος. Ο τίτλος «Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία αχάλαστα» βασίστηκε στο ομώνυμο σονέτο του Κωστή Παλαμά από την ποιητική σειρά δώδεκα έξοχων σονέτων με τίτλο «Πατρίδες». Ήταν μια επίδειξη υψηλής τεχνικής, σκηνικής παρουσίασης, δεξιοτεχνίας τραγουδιού και χορού, και ανάδειξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το Λύκειο των Ελληνίδων της Λάρισας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κατέκτησε δικαιωματικά την κορυφή στο είδος του.
Σύμφωνα με την άποψη του Δημήτρη Τσιπλακούλη οι αξίες και τα ιδανικά του Λυκείου των Ελληνίδων αποτελούν τον συνεκτικό δεσμό όλων αυτών που εθελοντικά και ακούραστα εργάζονται για την επίτευξή τους. Και είναι εξαιρετικά σημαντικό σε έναν κόσμο αποξένωσης οι άνθρωποι να συνδέονται και να έχουν κοινά σημεία αναφοράς τις υψηλές αξίες και τα ευγενή ιδανικά που ταπεινά και διακριτικά διδάσκει η πλούσια ελληνική παράδοση. Αυτή είναι η συνέχεια της πορείας του Έλληνα μέσα στους αιώνες και η συνέχεια του πολιτισμού που αντλεί και μεταδίδει τη βίωση της αληθινής κοινωνίας των ανθρώπων, την ενότητα και την ταπεινή αλληλοπεριχώρηση.
